Ποιοι είναι οι λόγοι για τις “ένοχες σιωπές” μελών της οικογένειας σε υποθέσεις κακοποίησης ανηλίκων;
Συνεχίζουμε τη διερεύνηση του πολύ σοβαρού αυτού ζητήματος, επιχειρώντας παράλληλα να περάσουμε ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό μήνυμα ώστε να “σπάσουν” κάποτε οι σιωπές και να υπάρξει ένα “προστατευτικό δίχτυ” για τους ανήλικους που είναι εκτεθειμένοι σε τόσο σοβαρούς κινδύνους στους κόλπους της οικογένειας.
Filed under Ζητήματα Εγκληματολογίας, Ζητήματα Κοινωνικά
Από τον διαδικτυακό τοίχο του Ομ.Καθητητή Εγκληματολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιάννη Πανούση, ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για την “ηθική των χρωμάτων” που καταλήγει να μην ενδιαφέρεται για την ουσία του κάθε ζητήματος και για την επίλυσή του.
Θα δώσω έμφαση στο συμπέρασμα του Καθηγητή και στις σημαντικές έννοιες που αναδεικνύει: “Κι εντέλει ας συνειδητοποιήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με τα res publica ότι η Ηθική προΰποθέτει, για να ολοκληρωθεί ως αξιακό σύστημα υποχρεώσεων-κι όχι μόνο δικαιωμάτων- των πολιτών μιά κοινωνία ελευθεριών,συνεννόησης, κατανόησης, μη-βίας και αλληλεγγύης”.
Γράφει ο Καθηγητής στο κείμενο που ακολουθεί υπό τον τίτλο “Αριστερή Ηθική ή …αριστερά της Ηθικής;”:
Όλος ο κόσμος επικαλείται την αλήθεια
ενώ λέγοντας ‘’ψεύδομαι’’ είναι το μόνο αληθινό πράγμα που μπορούμε να πούμε
Jean Giono,Ο Κύριος Μακιαβέλλι
Διάφορα πρόσφατα ‘γεγονότα’[;],μάλλον happenings,όπως π.χ. η υπόθεση απαγορευμένου Τζόκερ-σινεμά και επιτρεπόμενης Monty Python-παρέλασης,πέραν της παρα-πολιτικής τους διάστασης,έθεσαν κι ένα ευρύτερο ζήτημα της Ηθικής [κοινωνικής αλλά και αντικοινωνικής].
Τί ακριβώς συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία;Υπάρχουν πολλές φανερές ή και κρυφές ηθικές;Μήπως κάθε κόμμα,και κατ’ επέκταση και κάθε οπαδός ή ψηφοφόρος του,ακολουθεί/υιοθετεί διαφορετική ,ή και αντίθετη, ηθική από αυτήν των άλλων κομμάτων/οπαδών/ψηφοφόρων;
Πέραν δηλαδή της ανοικτής ή κλειστής Ηθικής,της κατηγορικής επιταγής,της χριστιανικής ή οποιασδήποτε άλλης θρησκευτικής Ηθικής,ή και της Ηθικής των οριακών καταστάσεων [Αντιγόνη],έχει καθιερωθεί και μία ‘’ηθική χρωμάτων’’[μπλε,κόκκινου,πράσινου ή και μαύρου];
Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε το κοινωνικό συμβόλαιο έχει ήδη σκιστεί κι έκαστος-με βάση την προσωπική του ηθική- μπορεί να ενεργήσει κατά το δοκούν και τα πιστεύω του,έξω από θεσμισμένα όρια και συμπεφωνηθέντες κανόνες.
Ακόμα και σε ακραία φαινόμενα ,όπως π.χ το έγκλημα,έχει διατυπωθεί μία θεωρία η οποία διατείνεται ότι η ηθική του φόνου ή της ληστείας εξαρτάται από το ποιός είναι ο δράστης,ποιό το θύμα και ποιός ο σκοπός[που προφανώς αγιάζει τα μέσα][sic].Η ηθική του αυτοαναγορευθέντος ‘επαναστάτη’,η ηθική των συλλογικοτήτων –εκδικητών,η ηθική των λευκών κολλάρων,η ηθική των μπλε κολλάρων,η ηθική των ιερέων,των δασκάλων,των αστυνόμων συγκροτούν παραδείγματα ηθικής εκτός Ηθικής,με την έννοια της δημιουργίας ενός μωσαΐκού αντιλήψεων και δράσεων εκτός του δημοκρατικού πλαισίου της κοινωνικής συνοχής και συνύπαρξης.
Μοιάζει λες και συνομιλεί ο καθείς με τον εαυτό του και τους ομοίους του και ύστερα χαράζουν την ηθική της δικιάς τους ομάδας,αγνοώντας,αδιαφορώντας ή διακωμωδώντας τους κανόνες της κρατούσας ηθικής τάξης.Επειδή όμως το ίδιο κάνουν και οι αντιφρονούντες,οι οποίοι θέτουν αλλού τα δικά τους όρια,καθίσταται προφανές ότι όλα τα παραπάνω σε μία μόνον ηθική [;] μπορεί να καταλήξουν:στην ηθική της επικρατούσας ισχύος,δύναμης και βίας. Και ως γνωστόν σε αυτό το πεδίο οι έχοντες χρήμα,εξουσία και όπλα θα επικρατήσουν,αναγκάζοντας τους ηττημένους να επικαλούνται-προς αποφυγήν δυσμενών συνεπειών- την αστική ηθική της επιείκειας ή τη χριστιανική ηθική της συγχώρεσης ή ακόμα και την ηθική του Νόμου[!].
Η ελληνική μεταπολιτευτική κουλτούρα του να χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις [π.χ δημοκρατία,δικαιοσύνη,ασφάλεια],αλλά να δίνουμε εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο στους όρους, δεν είναι συμβατή με την κοινωνική ειρήνη.Επειδή τα παλίμψηστα και τα ψευδεπίγραφα έχουν επικρατήσει και στον πολιτικό χώρο και μας έχουν παρασύρει σε μικρούς καθημερινούς εμφύλιους, καλά θα ήταν να συμφωνήσει πρωτίστως η κοινωνία ως προς τις ηθικές οριοθετήσεις.
Πώς π.χ. μπορεί να γαλβανίσουμε εθνική/δημοκρατική/κοινωνική συνείδηση εάν κάθε κόμμα τιμάει διαφορετικούς ήρωες;Με τί θα εμπνεύσουμε τη νέα γενιά εάν ο κάθε ‘χώρος’ καλλιεργεί αποκλειστικά τους οικείους μύθους,αναθεωρώντας ή καταργώντας ή γελοποιώντας τους μύθους των υπολοίπων;
Τα ηθικά Ναι και Όχι έχουν μπερδευτεί σ’ένα ατελείωτο κουβάρι αλληλοαναιρέσεων και παγιδευτεί σ’ένα παιχνίδι εντυπώσεων,φαντασιώσεων,αυταπάτης,fake εξεγέρσεων συνείδησης.
Κατά βάση είμαστε αυτό που δηλώνουμε κι όχι εκείνο που πράττουμε. Αν δηλώσεις π.χ αριστερός απαιτείς[;] να σε θεωρούν άπαντες και ηθικό,ενώ αν δηλώσεις δεξιός είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι περισσότεροι αριστεροί θα σε θεωρούν εξαρχής ύποπτο ηθικών παρεκκλίσεων.
Όσο για όσους [κάνουν πως] δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά ανάμεσα στο ‘αρεστό’[για ορισμένους] καλό και το ‘μη-αρεστό’[για τους άλλους] κακό, αυτοί πυροβολούνται απόλες τις πλευρές,μολονότι όπως εκθέσαμε παραπάνω,πτέρυγες των επίσημων κομμάτων [ή των παραρτημάτων τους] αναπτύσσουν απόψεις περί σχετικότητας του Ηθικού και του Μη-Ηθικού,στοχοποιώντας μάλιστα εκείνους που δεν χωράνε στην έγχρωμη ηθική τους. Η ηθική στάθμιση [sic]στην υπηρεσία της κομματικής σκοπιμότητας.
Πιστεύω ότι χορτάσαμε σ’αυτή την Πατρίδα από ανήθικους ηθικολογούντες κι από ηθικούς με το κομμάτι.Δεν χρειαζόμαστε άλλους ιστορικά αθώους κάθε αίματος και άλλους πολιτικά ένοχους κάθε εθνικής καταστροφής. Οι άνθρωποι-πολίτες διακρίνονται με βάση την ηθική τους στάση κι όχι με βάση την κομματική τους τοποθέτηση. Ας το κατανοήσουν και οι μεν και οι δε. Οι μπλε,κόκκινες και πράσινες ηθικές είναι ή απομιμήσεις ή δόλιες αποκρύψεις ‘μαύρου’ παρελθόντος.
Κι εντέλει ας συνειδητοποιήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με τα res publica ότι η Ηθική προΰποθέτει, για να ολοκληρωθεί ως αξιακό σύστημα υποχρεώσεων-κι όχι μόνο δικαιωμάτων- των πολιτών,μιά κοινωνία ελευθεριών, συνεννόησης,κατανόησης,μη-βίας και αλληλεγγύης. Ποιό άραγε είναι το πολιτικό υποκείμενο που εγγυάται κάτι τέτοιο;
Υ.Γ. Ούτε η ηθική ως business ethics as usual,ούτε η ηθική ως υποταγή στον Αρχηγό και την Αυλή του,ούτε η ηθική ενός ταξικού προτάγματος συνιστούν παραδείγματα προς μίμησιν.”
Filed under Ζητήματα Κοινωνικά
Γιατί πάντα θα υπάρχει η ελπίδα για το παιδί, την προστασία της ανηλικότητας και την αποχή από την παραβατική και εγκληματική δράση.
“Criminals are made and not born”.
President Lyndon B. Johnson, upon signing the Juvenile Delinquency Prevention and Control Act of 1968
Η χάραξη πολιτικών πηγάζει άλλωστε από τον τρόπο προσέγγισης των ζητημάτων και είναι εξαιρετικά σημαντική στο πλαίσιο της σύγχρονης εποχής η ενίσχυση της πρόληψης και της έγκαιρης παρέμβασης, με έμφαση στον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το σχολικό περιβάλλον ιδίως σε περιπτώσεις που απουσιάζει το υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, καθώς επίσης στην ενίσχυση της κοινωνικής μέριμνας για το παιδί και τον έφηβο.
Συνεχίζουμε, συγγράφοντας….
Σεμινάριο: Φυλακές: ‘Ερευνα και Γλωσσικά Ζητήματα στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος
Ευχαρίστως σας ανακοινώνουμε την έναρξη νέου πρωινού Skype Τμήματος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου. Πολύ περιορισμένες θέσεις. Αιτήσεις συμμετοχής ως την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019.
Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές: http://e-keme.gr/σεμινάριο-με-θέμα-φυλακές-έρευνα-και-2/
Δήλωση συμμετοχής
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6948591604
Λεπτομέρειες
Εισηγήτρια: Αγγελική Καρδαρά, Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Πανεπιστημίου Αθηνών – Φιλόλογος – Τακτική Επιστημονική Συνεργάτιδα Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος
Αντικείμενο του σεμιναρίου
Τα καταστήματα κράτησης στην εποχή της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με τις σοβαρές αλλαγές στην ανθρωπογεωγραφία των φυλακών και ειδικότερα στη σύνθεση του ποινικού πληθυσμού, θα αποτελέσουν το αντικείμενο διερεύνησής μας στον σεμιναριακό κύκλο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου με τίτλο «Φυλακές: Έρευνα και Γλωσσικά Ζητήματα». Στόχος του σεµιναρίου είναι οι εκπαιδευόµενοι να κατανοήσουν: τα συστατικά στοιχεία που συνθέτουν τον χαρακτηριζόμενο από την εγκληματολογική έρευνα «υποπολιτισμό» της φυλακής, τον τρόπο δομής και λειτουργίας των καταστημάτων κράτησης στην Ελλάδα σήμερα, την ιεραρχία της φυλακής και τις τυπολογίες των κρατουμένων, τον συμβολικό ρόλο του αξιακού συστήματος που διέπει τον μικρόκοσμο της φυλακής σε εθνικό και διεθνές επίπεδο αλλά και τις θεμελιώδεις διαστάσεις που λαμβάνει η έννοια της «επικοινωνίας» τόσο σε πρακτικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο στο κλειστό ιδρυματικό περιβάλλον της φυλακής. Η έρευνα για ζητήματα φυλακών και η εφαρμοζόμενη μεθοδολογία θα αποτελέσουν επίσης αντικείμενο διερεύνησής μας και στο πλαίσιο αυτό θα παρουσιαστούν τα πορίσματα της έρευνας της εισηγήτριας για τη γλώσσα της φυλακής. Τέλος, θα γίνει αναφορά στην επαναληπτική έρευνα που διεξάγεται από την επιστημονική ομάδα ΚΕ.Μ.Ε. με θέμα τη γλώσσα της φυλακής και με ιδιαίτερη έμφαση στη γλώσσα μετά τη φυλακή.
To σεμινάριο απευθύνεται σε: δημοσιογράφους, (επαγγελματίες και φοιτητές/απόφοιτους), εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, κοινωνικούς επιστήμονες και γενικά επαγγελματίες στο χώρο των καταστημάτων κράτησης.
Για την επιλογή των συμμετεχόντων θα τηρηθεί η αρχή της χρονικής προτεραιότητας, λόγω των περιορισμένων θέσεων.
Συμμετοχή μόνο με προεγγραφή.
Σας ευχαριστούμε για το θερμό ενδιαφέρον! Καλή μας αρχή!
Καρδαρά Αγγελική 