Για τη μητρότητα (για τη γιορτή της μητέρας)
Πριν από 16 χρόνια μπήκα για πρώτη φορά στο συναρπαστικό μονοπάτι της μητρότητας που ήταν πλημμυρισμένο με τα πιο δυνατά συναισθήματα. Ένα μονοπάτι που με οδήγησε στη συνειδητοποίηση ότι η αγάπη για το παιδί σου δεν έχει όρια και ότι σαν χείμαρρος σε παρασέρνει στις πιο βαθιές θάλασσες. Ένα μονοπάτι πολύ διαφορετικό από όσο περίμενα ότι θα είναι, με πολλές δυσκολίες και με πολλές στιγμές που λύγισα συναισθηματικά.
Βίωσα τη μητρότητα, την πρώτη φορά, όχι ως ένα υπέροχο ταξίδι, όπως φανταζόμουν, αλλά ως μια πάλη με τον εαυτό μου και κυρίως ως έναν πολύ δύσκολο αγώνα να είμαι “καλή μητέρα”, όχι για να πάρω τα εύσημα, αλλά για κάτι πολύ πιο σπουδαίο από κάθε “μπράβο” – για να μπορέσει αυτό το πλάσμα που έφερα στη ζωή και του οποίου η επιβίωση είχε άμεση σχέση με τις δικές μας πράξεις ως γονείς να είναι καλά. Και αυτή η σπουδαιότητα του ρόλου του γονέα αρχικά με τρόμαξε.
Ήταν αρκετές οι φορές που έτρεμα ακόμα και να την αγγίξω για να μη “σπάσει” -οι πρώτες λέξεις άλλωστε που είπα όταν την κράτησα στην αγκαλιά μου ήταν “είναι τριαντάφυλλο” (το τριαντάφυλλο στο τελευταίο μου βιβλίο είναι η κόρη μου 🌹) και οι στιγμές εκείνες που ένιωθα ότι παίρνω μια “ανάσα” ήταν αργά τη νύχτα όταν κοιμόταν και έγραφα τις σκέψεις μου σε ένα τετράδιο, που με παρότρυνση δυο αγαπημένων μου φίλων έγινε αργότερα το βιβλίο “όταν η ψυχή μιλάει”, για να εκφράσω όλα όσα είχα μέσα μου. Βίωσα επίσης τις ενοχές, ως μια σκληρά εργαζόμενη μητέρα, που βάσει των κοινωνικών στερεοτύπων ίσως δεν ανταποκρινόταν στο πρότυπο της “μανούλας”.
Αλλά σιγά σιγά όλο αυτό το επώδυνο για την ψυχή κομμάτι μαλάκωσε. Ο δύσκολος δρόμος άρχισε να αποκτά και στιγμές χαράς και στιγμές συγκίνησης και στιγμές συγχώρεσης των λαθών και στιγμές γέλιου. Λίγα χρόνια μετά, η δεύτερη φορά στη μητρότητα, ήταν πολύ πιο ήρεμη και γλυκιά. Ήταν μια διαδρομή με περισσότερα χαμόγελα, ήταν μια διαδρομή που ένιωθα ότι μπορώ να αφήσω περισσότερο τον εαυτό μου να την χαρεί και να την βιώσει ως ένα όμορφο ταξίδι.
Η “μητρική τελειότητα” είναι ένας μύθος και ας τον ξεπεράσουμε. Ο δεσμός με το παιδί μας χτίζεται και όσο πιο γερά είναι τα θεμέλια, τόσο πιο δυνατός μπορεί να γίνει μέσα στον χρόνο. Σημαντικό επομένως, κατά την άποψή μου, να έχει η κάθε μητέρα υποστήριξη, εκπαίδευση (είμαι υπέρμαχος της εκπαίδευσης και όχι “τα αφήνουμε στο ένστικτο”), να συζητάμε στον δημόσιο λόγο για τόσα σοβαρά θέματα, ως εκ τούτου είναι σκόπιμο και τα ΜΜΕ να συμβάλλουν στην ανάδειξη ουσιαστικών και καίριων ζητημάτων για τη μητρότητα, με στόχο τη σε βάθος ενημέρωση αλλά και την ευαισθητοποίηση ενός ευρύτερου κοινού.
Χρόνια πολλά στις μητέρες, με δύναμη στους αγώνες τους!!
https://www.linkedin.com/posts/aggeliki-kardara-57b3b748_%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-activity-7194986782797492224-5L9H?utm_source=share&utm_medium=member_android