“Ανήλικη παραβατικότητα – Πού οφείλεται και πώς αντιμετωπίζεται;”
Εκτενής συζήτηση για την παραβατικότητα ανηλίκων, τις σύνθετες διαστάσεις και προεκτάσεις της. Συνέντευξή μου στην Κέλλυ Σαουάχ-Μαραγκουδάκη για το φαινόμενο της νεανικής παραβατικότητας.
Βλ. αναλυτικά: https://health4u.gr/nea-ygeias/aniliki-paravatikotita/
Filed under Ζητήματα Εγκληματολογίας, Ζητήματα Κοινωνικά
Το μεγαλείο ενός ανθρώπου κρύβεται σε όσα πολύτιμα φυλάει μέσα στην καρδιά του και η 21χρονη Έμμα, το χαμογελαστό κορίτσι, η νεαρή φοιτήτρια, θύμα τροχαίου με εγκατάλειψη, που έφυγε τόσο άδικα και πρόωρα από τη ζωή πριν από μέρικες ημέρες, χάρισε τη ζωή σε συνανθρώπους μας με τη δωρεά οργάνων της και γέννησε την ελπίδα στη δική τους ψυχή, όπως η ίδια επιθυμούσε.
Αν και η παρουσία της στη γη και στην επίγεια ζωή υπήρξε τόσο σύντομη, η ιστορία που έγραψε η Έμμα ήταν σπουδαία και κάποιο μήνυμα, αναμφίβολα, μας περνάει, για το τι τελικά έχει ουσία στη ζωή και πού το βλέμμα μας αξίζει να εστιάζει….
Σαν να ήταν ένας απαλός αγέρας που με το φύσημά του έδωσε στο τέλος μία νέα αρχή, στον θάνατο ζωή, στο σκοτάδι φως, η Έμμα υπήρξε ο άνθρωπος που κέρδισε μία θέση στην καρδιά μας, σαν ηλιαχτίδα φωτός.
Τόσο σκληρή, τόσο βίαιη και απάνθρωπη η πράξη της εγκατάλειψης των θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων, αλλά η Έμμα με το δικό της μεγαλείο απέδειξε περίτρανα ότι υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής που ακόμα και με τον θάνατο θα συνεχίζει να φωτίζει στις ζωές μας!!
Η μητέρα της, με δύναμη ψυχής, την αποχαιρετά με μία μαντινάδα που μας συγκινεί βαθιά…..θα είναι όμως παντοτινά περήφανη για το παιδί της κι ας ήταν το πέρασμά του τόσο σύντομο στη γη….
Έμμα, σε ευχαριστούμε, για το φως στην ψυχή σου που δεν θα σβήσει….καλό σου ταξίδι!
Η φωτογραφία αντλείται από: https://unsplash.com/photos/d3RY4GaDPjk
Filed under Ζητήματα Κοινωνικά
“Φυλακή και Γλώσσα”: η μικροκοινωνία των κρατουμένων και ο ιδιαίτερος γλωσσικός κώδικας επικοινωνίας του έγκλειστου πληθυσμού αποτέλεσε το αντικείμενο διερεύνησής μας, στο σημερινό γύρισμα στη “Μηχανή του Χρόνου”, στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος για τις φυλακές, με τον Χρίστο Βασιλόπουλο.
Filed under Ζητήματα Εγκληματολογίας, Ζητήματα Κοινωνικά
Πριν από μερικές ημέρες συζητούσα με έναν δημοσιογράφο για ένα θέμα που ετοιμάζουμε και μου λέει “Ξέρεις σε ποιον σου εύχομαι να μοιάσεις επιστημονικά και θεωρούμε και εμείς οι δημοσιογράφοι έναν από τους καλύτερους επιστήμονες και συνεντευξιαζόμενους, γιατί καταφέρνει να περάσει στο κοινό και την πιο δύσκολη έννοια και επιστημονική γνώση με τον πιο ενδιαφέροντα και προσιτό τρόπο; Στον Πανούση”.
Δεν χρειαζόταν να ακούσω το όνομα, το ήξερα ήδη και είναι βέβαιο ότι ο επιστημονικός δρόμος που έχει χαράξει ο Καθηγητής μας είναι ξεχωριστός, αποτελώντας πηγή έμπνευσής μας! Η θεματική “Έγκλημα και ΜΜΕ” του ανήκει!
Ο Ομ. Καθηγητές Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης στο Queen και στην Ανθή Μιμηγιάννη καταθέτει τις καίριες εγκληματολογικές του σκέψεις για το πολυσύνθετο και “σκοτεινό” φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας:
“Η ανοχή στη βία & ο καθρέφτης της κοινωνίας”, με τον Καθηγητή να τονίζει:
“Όχι ανοχή, όχι σιωπή, όχι αδιαφορία, όχι υποκρισία”.
“Αξιοπρέπεια, αξιοπρέπεια, αξιοπρέπεια”
Λέξεις-κλειδιά, σε μία κοινωνία που μοιάζει να προχωρά χωρίς να θέτει στο επίκεντρο τον Άνθρωπο και τις βαθύτερες ανάγκες του.
Η φωτογραφία αντλείται από: https://unsplash.com/photos/fEG6djtQffM
Ο Ομ. Καθηγητής Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου Αντώνης Μαγγανάς, με δυναμικό και τεκμηριωμένο επιστημονικό λόγο και πάντα με μεγάλη κοινωνική ευαισθησία, μιλάει για τα δικαιώματα των θυμάτων και την προστασία της ανηλικότητας. Αναδεικνύει καίριας σημασίας ζητήματα, όπως μεταξύ άλλων, τον τρόπο παρουσίασης από τα ΜΜΕ υποθέσεων με θύματα ανήλικα άτομα και την προσπάθεια αναζήτησης της χρυσής τομής μεταξύ του δικαιώματος του κοινού στην πληροφόρηση/ στο να γνωρίζει και των δικαιωμάτων των θυμάτων στην προστασία από την μη αποκάλυψη της ταυτότητάς τους, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε ανήλικους/ες, καθώς και την αποφυγή της δευτερογενούς θυματοποίησής τους.
Μία συνέντευξη ουσίας στη ραδιοφωνική εκπομπή “Δύο, αλλά όχι ξένοι” (90.1) με τον Σπύρο Χαριτάτο Spiros Xaritatos και την Μπάγια Αντωνοπούλου.
Μετά την επίσκεψη για εκπαιδευτικούς σκοπούς του Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, σε συνεργασία με το propago.gr στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θήβας, τον Ιούνιο του 2022, αντικείμενο διερεύνησής μας αποτέλεσαν αρκετά ζητήματα σχετικά με τον χώρο των φυλακών και την εκπαίδευση του έγκλειστου πληθυσμού. Η μελέτη για κρίσιμης σημασίας θέματα σχετιζόμενα με τον έγκλειστο πλθυσμό θα συνεχιστεί και το επόμενο χρονικό διάστημα στο Lab μας, καθώς δρομολογούμε με την Επιστημονική Ομάδα τις νέες ερευνητικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητές μας.
“Πώς εφαρμόστηκαν τα πρώτα σωφρονιστικά συστήματα και ποιος ήταν ο ρόλος τους στη διάρκεια της σωφρονιστικής ιστορίας”, το νέο μου άρθρο στο propago. gr
Βλ. αναλυτικά
Πώς εφαρμόστηκαν τα πρώτα σωφρονιστικά συστήματα και ποιος ήταν ο ρόλος τους στη διάρκεια της σωφρονιστικής ιστορίας.
Το νέο μου άρθρο στο propago. gr
Βλ. αναλυτικά:
Filed under Ζητήματα Εγκληματολογίας, Ζητήματα Κοινωνικά
Οι μαρτυρίες παιδιών και νέων που καταγράφονται από τα ΜΜΕ αυτές τις ημέρες για απομόνωση, κλουβιά, σκληρές τιμωρίες, σε δομές παιδικής προστασίας, και οι οποίες ασφαλώς διερευνώνται, μου έφεραν συνειρμικά, αλλά πολύ έντονα στο νου τα εφαρμοζόμενα σωφρονιστικά συστήματα (για τα οποία τυχαίνει να ετοιμάζω ένα σχετικό θέμα) και συγκεκριμένα το απομονωτικό σωφρονιστικό σύστημα ή αλλιώς μονωτικό/πεννσυλβανικό.
Το απομονωτικό σωφρονιστικό σύστημα στηρίχθηκε στη μόνιμη, συνεχή και ολοκληρωτική απομόνωση του κρατούμενου, στον οποίο απαγορευόταν κάθε είδους επικοινωνία (γραπτή, προφορική, με σημεία) με τους συγκρατούμενούς του. Οι κρατούμενοι κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, τόσο κατά τις ώρες εργασίας όσο και όταν δεν εργάζονταν, υποχρεούνταν να βρίσκονται απομονωμένοι στο κελί τους, όπου δέχονται τις επισκέψεις των σωφρονιστικών υπαλλήλων, των ιερωμένων, ή των μελών της Εταιρείας των Φυλακών.
Απαγορεύονταν ακόμα και οι επισκέψεις συγγενών και φίλων, με την αιτιολογία ότι τέτοιου είδους επαφές δύναται να είναι «επικίνδυνες», γιατί διαταράσσουν την ψυχική ηρεμία του τροφίμου. Η μόνη ευκαιρία για να εξέλθουν από την απόλυτη απομόνωση οι έγκλειστοι δινόταν μόνο όταν έπρεπε να οδηγηθούν στο σχολείο και την εκκλησία της φυλακής, ή να βγουν για τον καθιερωμένο περίπατο σε ατομική αυλή. Στην περίπτωση του απομονωτικού σωφρονιστικού σύστηματος πρωταρχικός στόχος ήταν η «ηθική» αναμόρφωση των τροφίμων. Γι’ αυτό, υποχρεούνταν να παραμένουν διαρκώς κλεισμένοι στο κελί τους, διαβάζοντας τη Βίβλο και άλλα θρησκευτικά βιβλία, μέσω των οποίων θα επανέρχονταν στον «σωστό» δρόμο, μετά την αποφυλάκισή τους.
Η απομόνωση επέφερε αρνητικές επιπτώσεις στους τρόφιμους, πολλοί εκ των οποίων νόσησαν σωματικά ή/και ψυχικά. Να σημειωθεί ότι το απομονωτικό σωφρονιστικό σύστημα είχε ακολουθήσει το κοινοβιακό σωφρονιστικό σύστημα, το οποίο συνιστά τον αρχικό τρόπο κράτησης όλων των καταδίκων και με το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά η ιστορία της σωφρονιστικής.
Οι δομές παιδικής φιλοξενίας και προστασίας, αναμφίβολα, δεν είναι φυλακές και δεν πρέπει να λειτουργούν σαν φυλακές, αλλά να είναι μία μεγάλη “αγκαλιά” και ένα ουσιαστικό και πολύτιμο στήριγμα για παιδιά που έχουν στερηθεί πάρα πολλά.
Εάν αποδειχθεί ότι έχουν εφαρμοστεί και μάλιστα για χρόνια τέτοιες ακραίες και απαράδεκτες πρακτικές σε βάρος ανηλίκων, όπως αυτές που καταγράφουν τα Μέσα, τότε οφείλουμε μία συγγνώμη στα παιδιά μας και να φτιάξουμε από την αρχή την κοινωνία μας με καλύτερα σίγουρα υλικά….
Η φωτογραφία αντλείται από: https://unsplash.com/photos/3R_GnBNRVI0
Filed under Ζητήματα Εγκληματολογίας, Ζητήματα Κοινωνικά
Το πιο επώδυνο είναι ο επανατραυματισμός μίας ήδη πληγωμένης παιδικής ψυχής. Πώς να απαντήσεις στα δάκρυα ενός παιδιού που έχει υποστεί βία στην οικογένειά του, έχει βιώσει απόρριψη από το σχολείο και το κοινωνικό περιβάλλον του και επανατραυματίζεται σε χώρους όπου έχει ανάγη να νιώσει ασφαλές και να πάρει ένα “κομμάτι” από τη χαμένη αγάπη και τα όνειρα τα οποία δεν πρόλαβε να κάνει…
Προβληματίζομαι εντόνως για το πώς μπορεί να χτιστεί το αύριο για παιδιά που τραυματίζονται πολλαπλώς, σε κομβικά μάλιστα στάδια της ανήλικης ζωής τους. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι απαντήσεις μας πρέπει να είναι ολοκληρωμένες και να λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν όλα τα καίρια ζητήματα που σχετίζονται με τη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανήλικου ατόμου και την ανάγκη του να νιώσει ότι αξίζει και ότι έχει το δικαίωμα στην επίτευξη στόχων για τη ζωή του και την περαιτέρω εξέλιξή του. Σε αυτό το σημείο ο ρόλος του σχολείου μπορεί να είναι πολύτιμος, όπως και των κατάλληλων προσώπων, με την απαιτούμενη γνώση, εμπειρία και κοινωνική ευαισθησία, που θα στηρίξουν και θα υποστηρίξουν τους ανήλικους/τις ανήλικες.
Το βλέμμα των τραυματισμένων στην ψυχή παιδιών μας δείχνει τον δρόμο και μας υπενθυμίζει τις υποχρεώσεις μας απέναντι στην ανηλικότητα.
Η ιστορία των σύγρονων κοινωνιών είναι σημαντικό να γραφτεί με αγάπη στα παιδιά!
Η φωτογραφία αντλείται από: https://unsplash.com/photos/NPmR0RblyhQ
Μία αναλυτική προσέγγιση των κακοποιητικών συμπεριφορών σε βάρος γυναικών με δράστες συζύγους/συντρόφους και σκιαγράφηση του προφίλ δραστών ενδοοικογενειακής βίας, από τον ψυχολόγο, ψυχαναλυτικό-ψυχοθεραπευτή και διδάκτορα Θεόδωρο Παπαγαθονίκου.
«Μπορεί να μεγαλώνεις, αλλά το πληγωμένο παιδί μέσα σου παραμένει μικρό και πληγωμένο. Πρέπει να φροντίσεις αυτό το μικρό παιδί. Αν το αφήσεις έτσι, θα μολύνει τις φιλίες σου, τις ερωτικές σου σχέσεις και οτιδήποτε κάνεις. Και κυρίως θα υποφέρουν πολλοί εξαιτίας του. Πρέπει να τακτοποιήσεις αυτό το παιδί, φίλε μου, πρέπει να το τακτοποιήσεις»…
Με αυτά τα λόγια ένας εξαιρετικά βίαιος ασθενής σε ψυχιατρείο ασφαλείας της Βρετανίας περιέγραψε το πώς μπορεί να σταματήσει ο κύκλος της βίας. Όπως τονίζει, για τους άντρες που ασκούν ενδοοικογενειακή βία, στη συνέντευξη που μου παραχώρησε για το postmodern τον Δεκέμβριο του 2020 ο Δρ Θεόδωρος Παπαγαθονίκου (ΒSc, MA, PhD), ψυχολόγος, ψυχαναλυτικός-ψυχοθεραπευτής, ο οποίος κατέγραψε αυτήν τη συγκλονιστική μαρτυρία στο πλαίσιο των ερευνών που διεξάγει: «Πρέπει λοιπόν να προσπαθήσουν να επουλώσουν το δικό τους τραύμα, καθώς η βία μολύνει και καταστρέφει τις σχέσεις τους, πληγώνοντας άλλους ανθρώπους».
Βλ. αναλυτικά: https://www.postmodern.gr/2020/12/07/endooikogeneiaki-via-to-profil-toy-an/
Filed under Ζητήματα Εγκληματολογίας, Ζητήματα Κοινωνικά
Καρδαρά Αγγελική 