Με λόγο ποιητικό θα ξεκινήσουμε την εβδομάδα στο blog.
ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ του Ομ. Καθηγητή Εγκληματολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιάννη Πανούση.
Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα “Το Βήμα” στις 23-8-2020
Πατρίδα που σε γνώρισα
στ’αναγνωστικά του σχολείου
πάνω στο λόφο του Κολωνού
Πατρίδα που σ’αγάπησα
στις διηγήσεις του περήφανου παπού
πλάι στη σβησμένη ξυλόσομπα
Πατρίδα που σε ανακάλυψα
μέσα στις σκοπιές της ομιχλώδους Λάρισας
Πατρίδα που σε θαύμασα
στις απαντοχές της Κομοτηνής
Πατρίδα που σε λησμόνησα
τρέχοντας από δω κι από κεί
για να βρώ μιάν άλλη ταυτότητα
Πατρίδα που σ’έχασα
-ευτυχώς για λίγο-
χαμένος κι εγώ στις φρούδες υποσχέσεις
μιάς παγκοσμιοποιημένης ειρήνης
Πατρίδα που σε πλήγωσα
αρνούμενους την ιστορία και τους ήρωές σου
Πατρίδα που σε πρόδωσα
κρατώντας και κυματίζοντας άλλες σημαίες
Πατρίδα-μάνα
πρέπει να ξαναγυρίσεις κοντά μας
να προστατεύσεις όλα σου τα παιδιά
στην Ελλάδα και στην ξενητειά
από τους κινδύνους του μέλλοντος
Χωρίς εσένα
κρατάμε τη δάδα μιάς δόξας
που μας καίει δίχως ποτέ να μας φωτίζει
Τι πιο συγκινητικό από τα να βλέπεις τους μαθητές σου να προοδεύουν!! Και τι πιο δημιουργικό από το να γίνονται στο χώρο των Πανεπιστημίων έρευνες και μελέτες από τους φοιτητές, μέσω των οποίων διευρύνονται οι ορίζοντες των φοιτητών, δίνεται το έναυσμα για περαιτέρω προβληματισμό, σκέψη και ασφαλώς διάλογο.
Μία από τις πολύ αγαπημένες μου μαθήτριες, η οποία φοιτά τώρα στο Τμήμα “Εσωτερική Αρχιτεκτονική, Διακόσμηση και Σχεδιασμό Αντικειμένων” στο ΤΕΙ Σερρών, μου έστειλε την πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα που πραγματοποίησε σχετικά με τις Φυλακές Guantanamo, στο μάθημά της “Ψυχολογία του Χώρου”, με διδάσκουσα την κ. Παντελίδου. Αφού δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στη Φωτεινούλα αλλά και στην Καθηγήτρια, παραθέτω ένα μεγάλο μέρος της εργασίας της:
“Το στρατόπεδο κράτησης του Guantanamo είναι μια εγκατάσταση ανάκρισης και φυλάκισης του στρατού των Η.Π.Α, που βρίσκεται στη ναυτική βάση Guantanamo, στην Κούβα. Η μονάδα ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2002 από την κυβέρνηση Bush, για να κρατήσει αιχμάλωτους, αυτούς που έχουν θεωρηθεί ότι είναι συσχετισμένοι με αντιπάλους στον Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της τρομοκρατίας όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Κέρας της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Λειτουργεί από τις Ειδικές Δυνάμεις του Guantanamo (JTF-GTMO) της κυβέρνησης των Η.Π.Α.
Οι περιοχές φυλάκισης αποτελούνται από τρία στρατόπεδα: το Camp Delta (το οποίο περιλαμβάνει το Camp Echo), το Iguana Camp και το Camp X-Ray (το οποίο έχει κλείσει). Η εγκατάσταση αναφέρεται συχνά ως G-Bay, Gitmo ή GTMO.
Πρώην αλλά και νυν κρατούμενοι έχουν παραπονεθεί για τις καταχρήσεις και τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί, τα οποία η κυβέρνηση Bush αρνήθηκε. Το άλλοθι των Η.Π.Α για την παραβίαση των Συμβάσεων της Γενεύης είναι η προσπάθεια να δημιουργήσουν μία διάκριση μεταξύ των «αιχμάλωτοι πολέμου» και «παράνομων μαχητών». Η Διεθνής Αμνηστία έχει αποκαλέσει την κατάσταση «σκάνδαλο των ανθρώπινων δικαιωμάτων».
Ένας από τους ισχυρισμούς των κρατούμενων είναι και η προσβολή προς τη θρησκεία και συγκεκριμένα από Μουσουλμάνους για το Κοράνι. Έχουν αναφέρει ότι ρίχνουν το Κοράνι στη λεκάνη της τουαλέτας, γράφουν υβριστικά σχόλια πάνω σε αυτό, σκίζουν σελίδες και αρνούνται να δώσουν αντίγραφο της Βίβλου τους. Οι επιθεωρητές του Ερυθρού Σταυρού ισχυρίστηκαν βασανιστήρια, συμπεριλαμβανομένης της στέρησης του ύπνου, ξυλοδαρμούς και το κλείδωμα των κρατουμένων σε κλειστά και κρύα κελιά. Οι οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων αναφέρουν ότι η απεριόριστη κράτηση την οποία αρκετοί έχουν υποστεί, αποτελεί βασανιστήριο. Για την φύλαξη στο Guantanamo αναφέρεται ότι κρατούνται, οι αιχμάλωτοι πολέμου μέχρι την παύση των εχθροπραξιών.
Στο Guantanamo δεν ”ζουν” ούτε η αξιοπρέπεια, ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ξύλο, κακοποίηση, εξευτελισμός, τρόφιμοι που χάνουν το μυαλό τους από τα βασανιστήρια και πωρωμένοι ανακριτές που θα κάνουν τα πάντα για να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Μερικές από τις τακτικές τους περιγράφονται παρακάτω.
Σεξουαλική κακοποίηση
Διασυρμός και σεξουαλική κακοποίηση με σκουπόξυλα και τουφέκια. Οι κρατούμενοι κάνουν παρέλαση γυμνοί ή με γυναικεία εσώρουχα και βιάζονται δημοσίως.
Στέρηση ύπνου
Με αυτόν τον τρόπο οι κρατούμενοι εξαντλούνται τόσο πολύ, που μειώνονται οι αντιστάσεις τους. Εξασθενεί η μνήμη τους και έχουν παραισθήσεις.
Αισθητηριακή στέρηση
Ο τρόφιμος φορά ωτασπίδες, έχει κλειστά μάτια και δεμένα χέρια. Μέσα σε 24 ώρες αρχίζει να έχει ψευδαισθήσεις, ενώ στις 48 ώρες καταρρέει.
Απομόνωση
Ενώ απαγορεύεται, η τακτική αυτή ακολουθείται. Τα συμπτώματα ποικίλουν και κυμαίνονται από ψευδαισθήσεις, αυταπάτες, συναισθηματική εμπλοκή και μειωμένη γνωστική λειτουργία, μέχρι γενικευμένο άγχος και κατάθλιψη.
Εικονικές εκτελέσεις
Οι τρόφιμοι σέρνονται στην αυλή και περιμένουν την εκτέλεση για ώρες, παρόλο που δεν θα συμβεί. Η εικονική εκτέλεση διαλύει ψυχολογικά τους κρατούμενους.
► Το 2006 τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν ανεπιτυχώς να κλείσει το στρατόπεδο κράτησης Guantanamo. Στις 22/01/2009, ο πρόεδρος Barak Obama υπέγραψε μια διαταγή αναστολής των εργασιών της επιτροπής του Guantanamo για 120 μέρες και να κλείσει το κέντρο κράτησης εντός ενός έτους.
► Στις 29/01/2009 ο στρατιωτικός δικαστής του Guantanamo, απέρριψε το αίτημα του Λευκού Οίκου, δημιουργώντας μία απροσδόκητη πρόκληση για το πώς οι Η.Π.Α οδηγούν κρατούμενους στη δίκη.
► Στις 20/05/2009 η Γερουσία των Η.Π.Α ψήφισε τροπολογία έτσι ώστε να μπλοκάρει κεφάλαια που απαιτούνται για τη μεταφορά ή την απελευθέρωση των κρατούμενων στο στρατόπεδο Guantanamo.
Η τελική έκθεση της Ειδικής Ομάδας Αξιολόγησης του Guantanamo δημοσίευσε τα εξής στις 22/01/2010:
► 240 κρατούμενοι:
► 36 αποτέλεσαν το αντικείμενο των εκκρεμών υποθέσεων ή ερευνών
► 30 κρατούμενοι από την Υεμένη είχαν μπει «υπό όρους κράτησης» λόγω του φτωχού περιβάλλοντος ασφαλείας
► 126 κρατούμενοι είχαν εγκριθεί για μεταφορά
► 48 κρατούμενοι είχαν οριστεί για ως «πολύ επικίνδυνοι» για να μεταφερθούν αλλά όχι για ποινική δίωξη
Στις 07/01/2011 ο Obama επέβαλε περιορισμό στη μεταφορά των κρατούμενων του Guantanamo στην Ηπειρωτική χώρα ή σε ξένες χώρες εμποδίζοντας έτσι το κλείσιμο της εγκατάστασης.
Από τον Μάρτιο του 2013 παραμένουν 166 κρατούμενοι στο Guantanamo.
Από τον Ιανουάριο του 2002 στο Guantanamo είχαν προσαχθεί 779 άτομα και περίπου 200 είχαν αφεθεί ελεύθερα μέχρι τα μισά του 2004.
Μέχρι τον Μάιο του 2011 έχουν απελευθερωθεί 600 κρατούμενοι
Κατ’ εκτίμηση 17 με 22 ανήλικους κάτω των 18 κρατούνται στο Guantanamo σε προφανή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί αναφορικά με τις αυτοκτονίες στο Guantanamo ότι 8 άτομα έχασαν τη ζωή τους στη φυλακή από το 2006-2008 σύμφωνα με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εκ των οποίων οι 6 ήταν αυτόχειρες. Στις 10/06/2006 3 άνδρες έχασαν τη ζωή τους.”
Η αγαπημένη μου φίλη, στην οποία πριν από λίγο καιρό αφιέρωσα το κείμενο με τίτλο “Κρυσταλλάκι”, μου έστειλε χθες μεσημέρι, ένα δικό της κείμενο που πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει όλες τις εργαζόμενες μητέρες. Διαβάστε το, λοιπόν, μανούλες και σίγουρα θα βρείτε σε αυτό πολλά “κομμάτια” του εαυτού σας και πολλές στιγμές της καθημερινότητάς σας. Στο κείμενό της, η Κρυσταλλία, μοιράζεται μαζί μας όλες εκείνες τις στιγμές που μία εργαζόμενη μητέρα με τόσες υποχρεώσεις και ευθύνες στο κεφάλι της και τα πάντα να πρέπει να “περάσουν από το χέρι της” νιώθει ότι δεν θα αντέξει και θα καταρρεύσει και όμως πάντα βρίσκει εκείνη τη “μαγική” δύναμη να τα καταφέρει: να κρατήσει καθαρό το σπίτι, να μαγειρέψει, να παίξει με το παιδί της. Μήπως, σας θυμίζει κάτι αυτό το συναίσθημα και αυτή η πραγματικότητα;;;;
Γράφει η Κρυσταλλία Παπαδημητρίου
Νομίζω τον τελευταίο καιρό, κάθε πρωί είναι copy paste: Σηκώνομαι πρώτη, και την ώρα που ανάβω ένα μικρό φως στη μισοσκότεινη κουζίνα κι αρχίζω να ετοιμάζω ταπεράκια και να βράζω μακαρόνια και να μαζεύω το βραδυνό πλυντήριο πιάτων, λέω από μέσα μου «μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά» και γελάω με το alter ego μου, τη Μαίρη Παναγιωταρά. Κι έπειτα η μέρα ξεκινά – να ετοιμάσω το μικρό για το σχολείο, να ετοιμαστώ στα γρήγορα, να φτάσουμε στο σχολείο κάνοντας ξόρκια στην κίνηση, και μετά κάθοδος στο νότο μπας και φτάσω σε αποδεκτή ώρα στη δουλειά. Το απόγευμα ανάποδη διαδρομή, με τα τακούνια να με σκοτώνουν, διχασμένη ανάμεσα στην ανάγκη για ένα τσάι στον καναπέ, την ψυχή μου που λαχταράει μόνο το μικρό μου και το αμείλικτο νοικοκυριό. Κάθε μέρα, μια μικρή προσπάθεια για λίγες στιγμές «ειδικές» για να διώξω μακριά το μουλάρι έστω και για λίγο – εντάξει, τα καταφέραμε και σήμερα, φιλενάδα.
Πώς τα βγάζεις πέρα φιλενάδα; Ρωτάω πού και πού τον εαυτό μου. Κι αυτός μου κάνει την έκπληξη. Μου απαντάει. Μου αποκαλύπτει όσα ξέρω κατά βάθος, αλλά η μέρα δεν με αφήνει πάντα να συνειδητοποιήσω.
Και πρώτον, φιλενάδα, είσαι πολύ δυνατή. Το ξεχνάς, δεν το νιώθεις, νομίζεις σήμερα δεν θα βγει η μέρα χωρίς μπαμ, αλλά κατά βάθος το ξέρεις, μέσα στο dna σου κουβαλάς μια δύναμη που την έχουμε όλες μέσα μας. Έπεσες στη μαρμίτα όταν αγάπησες, όταν παντρεύτηκες και –δόση μοιραία- όταν γέννησες. Μπορεί να νιώσεις μια «μικρή αδυναμία», αλλά βαφτίστηκες τόσες φορές στη μαρμίτα που η δύναμη θα είναι πάντα εκεί, μικρή φλόγα ασίγαστη. Γιατί ότι κάνεις, είναι για δυο ανθρώπους που λατρεύεις και χαλάλι. Αχ, άντρες της ζωής μου, μαγικό μου φίλτρο!
Και δεύτερον, έχεις το μαγικό σου κύκλο, τις γυναίκες της ζωής σου. Τη μάνα σου, που θα σε θαυμάζει από τη μια και θα σου δίνει περιθώριο να ξαναγίνεις παιδάκι στην αγκαλιά της, μια τζούρα μαμαδίστικης μυρωδιάς και ξαναπαίρνουν μπρος οι μηχανές. Τη συνάδελφο που θα έρθει πρωί πρωί να σου πει τα κατορθώματα του (συνομηλίκου με το δικό σου) γιου της και να καμαρώσετε ή να γελάσετε μαζί – συνοδοιπόρος στα γλυκόπικρα. Τη φιλενάδα σου που είναι ασταμάτητη, αεικίνητη, αλλιώτικη και σε τραβάει αλλού, στο άλλο παράθυρο. Την αδερφή σου που είναι ίδια και διαφορετική μαζί και ψυχαναλύεσαι μέσα από αυτήν. Την κοπέλα που σου κρατάει το παιδί και τη βρίσκεις γονατιστή να παίζει τρενάκια, για να μην έχεις τύψεις που τελευταία αργείς να γυρίσεις από το γραφείο. Αχ, γυναίκες της ζωής μου, πόσο σας αγαπώ και σας ευχαριστώ!
Και τρίτον, είσαι έμπειρη πια. Έχεις τις ρουτίνες σου, τις κινήσεις σου που ξέρεις πως είναι οι πιο αποτελεσματικές – χρονομετρημένα πλένεις το μπάνιο με παιδικό αφρόλουτρο (χωρίς αναθυμιάσεις!) όσο ο μικρός πλατσουρίζει στη μπανιέρα, και το πλυντήριο πιάτων γεμίζει στο χρόνο που ο βραστήρας ζεσταίνει νερό για τα μακαρόνια. Το νοικοκυριό το βλέπεις σαν sudoku που έχεις μάθει όλα τα κόλπα του. Ε, κι αν δεν το λύνεις όλο κάθε μέρα, πάντως το προχωράς αρκετά. Μπράβο βρε κοριτσάκι, το’ χεις.
Και τέταρτον, υπάρχουν και χειρότερα. Μην παραπονιόμαστε κιόλας που έχουμε δουλειά ή μαγείρεμα. Υπάρχουν και μανάδες που θα παρακάλαγαν. Ε, άντε που γκρινιάζεις κιόλας, φιλενάδα.
Κατά βάθος είσαι τυχερή και το ξέρεις. Τυχερή και κουρασμένη. Πτώμα όμως! Αλλά τυχερή. Είναι ένα δίπολο που δεν θα ξεχωρίσει ποτέ μέσα σου. Θα λες «κουράστηκα» κι αμέσως θα σκέφτεσαι «χαλάλι όμως». Θα σκέφτεσαι «πόσο τυχερή είμαι» και θα νοσταλγείς το κρεβάτι σου.
Αύριο θα ψάξεις να δεις τι είναι καλύτερο, υποφαές ή πολυβιταμίνη; Ή μήπως κάτι ήξερε η μάνα σου με το μουρουνέλαιο; Λες να το πάμε παραδοσιακά; Μουρουνέλαιο και μια γερή δόση φιλιά. Άντε τώρα, πήγαινε για ύπνο, κι αύριο είναι μια άλλη μέρα.
Φίλες και φίλοι αναγνώστες αυτής της σελίδας, με μεγάλη χαρά αποφάσισα να «εγκαινιάσω» μία νέα στήλη στη σελίδα, με τον τίτλο «Μοιραστείτε μαζί μας τις εμπειρίες σας». Σε αυτήν τη στήλη, θα μοιραζόμαστε τις σκέψεις, τις εμπειρίες και τους προβληματισμούς μας και θα καταθέτουμε ιδέες και προτάσεις. Στο πλαίσιο μίας τόσο δύσκολης εποχής, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον. Όλοι μαζί πρέπει να γίνουμε μία «ανθρώπινη αλυσίδα» και να σπάσουμε τους «φράκτες» εκείνους που μας χωρίζουν από το όνειρό μας!
Στην «κοινωνία ενεργών πολιτών» όλοι μπορούμε να συμμετάσχουμε, να εκφραστούμε ελεύθερα και να καταθέσουμε τις προτάσεις μας. Μέσα από τις εμπειρίες, τα βιώματα, τις ιδέες, τις προτάσεις μας, μπορεί να βρεθεί μία λύση στον κυκεώνα των προβλημάτων μας ή, έστω, να νιώσουμε μία ανακούφιση. Είναι όμορφο να ξέρουμε ότι κάποιος μας ακούει, μας προσέχει, μας δίνει σημασία, συμμερίζεται τα προβλήματά μας, αντιμετωπίζει και ο ίδιος παρόμοια προβλήματα, έχει τις ίδιες ανησυχίες για ζητήματα που τον απασχολούν. Εσείς οι Έλληνες φίλοι που βρίσκεστε στο εξωτερικό, σίγουρα, έχετε πολλά να μας πείτε για τον τρόπο ζωής σας, τους τομείς που υπερέχουν στο εξωτερικό σε σύγκριση με την Ελλάδα, τον τρόπο αντιμετώπισης από τους συμπολίτες σας, τις σκέψεις σας για την επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα και να καταθέσετε τις δικές σας προτάσεις, βασιζόμενοι στην εμπειρία του εξωτερικού. Εσείς οι φίλοι στην Ελλάδα, που αγωνίζεστε για ένα καλύτερο αύριο, μιλήστε μας για την δική σας κατάσταση στο χώρο εργασίας, καταθέστε τα προβλήματα και τις ανησυχίες αλλά και προτάσεις για αλλαγές. Εσείς οι μαθητές που αγχώνεστε για το μέλλον σας αλλά ταυτόχρονα ονειρεύεστε ένα πιο όμορφο αύριο, στείλτε μας τα δικά σας μηνύματα, με τις σκέψεις, τις ιδέες και τους προβληματισμούς σας. Εσείς οι γονείς που, με τη σειρά σας, αγχώνεστε για τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών σας αλλά και για τόσα άλλα ζητήματα που αφορούν το παιδί και τον έφηβο, μοιραστείτε μαζί μας τις αγωνίες και τους προβληματισμούς σας. Εσείς οι εκπαιδευτικοί, μιλήστε μας για την εμπειρία σας στο σχολείο, τους μαθητές σας, εστιάστε στα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στο σχολικό περιβάλλον, αλλά και –γιατί όχι;- καταθέστε μας καινοτόμες ιδέες και προτάσεις.
Τέλος, όσοι έχετε πραγματοποιήσει κάποια ενδιαφέρουσα έρευνα και θέλετε να την δημοσιοποιήσετε στη σελίδα, θα χαρούμε πολύ να την διαβάσουμε.
Περιμένω όλα τα μηνύματα στο mail μου: kardaraa@gmail.com
Τα κείμενά σας θα δημοσιευτούν στη σελίδα, με απαραίτητη προϋπόθεση να είναι ενυπόγραφα.
Καλή συνέχεια σε όλους, όπου κι αν βρίσκεστε, ό,τι κι αν κάνετε!! Περιμένουμε να σας ακούσουμε. Η φωνή σας έχει δύναμη…..
Καρδαρά Αγγελική 