Παιδεία και εκπαίδευση στην Ελλάδα της κρίσης

Θα ξεκινήσω το σημερινό μου κείμενο, δίνοντας συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που έδωσαν πανελλαδικές εξετάσεις, γιατί ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος, έκαναν έναν σημαντικό αγώνα, πολύ σκληρό και απαιτητικό, ειδικά εάν λάβουμε υπ’ όψιν το νεαρό της ηλικίας τους. Άλλωστε, η ζωή τώρα είναι στα χέρια τους και δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι υπάρχουν πάντα και παντού εναλλακτικές, οι οποίες θα τους οδηγήσουν σε ό,τι ονειρεύονται πραγματικά. Σε κάθε περίπτωση, η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας και όχι σε αυτά που μας επιβάλλουν τα κοινωνικά “πρέπει” και οι κανόνες των άλλων.

Θα συνεχίσω το κείμενό μου με τη θλιβερή διαπίστωση που μου προκαλεί έντονο προβληματισμό, ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας παραμένει στείρο και ανούσιο. Δεν δίνει καμία δημιουργική πνοή και δεν αποσκοπεί στην προώθηση της ουσιαστικής γνώσης, στην γόνιμη ανταλλαγή απόψεων, ιδεών και σκέψεων, αλλά στηρίζεται στη “ρομποτοποίηση” των παιδιών. Μου προκαλεί θλίψη να βλέπω τα παιδιά μας να εξοντώνονται σε ένα ανούσιο διάβασμα για να εξασφαλίσουν μια θέση σε μια πανεπιστημιακή Σχολή που συχνά δεν ανταποκρίνεται στο ελάχιστο στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, αντί να απολαμβάνουν την κάθε στιγμή της σχολικής τους ζωής, να αναζητούν την ουσία, να αναπτύσσουν την κριτική τους σκέψη, να αξιοποιούν τις δυνατότητες και την κλίση τους.

Όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν, όπως έχω τονίσει σε πολλά από τα κείμενά μου, με την πλήρη αποδέσμευση του Λυκείου από τις πανελλαδικές εξετάσεις, με την προώθηση ενός ολοκληρωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος που θα δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην τέχνη, το θέατρο, την ποίηση, τη μουσική, τα εικαστικά, την άθληση, ενώ βασικά μαθήματα όπως αρχαία, μαθηματικά, ιστορία, θα διδάσκονται βιωματικά και όχι με τρόπο στείρο που βασίζεται στην απομνημόνευση. Για παράδειγμα, οι εκπαιδευτικές επισκέψεις στα μουσεία θα έχουν ένα ουσιαστικά παιδευτικό χαρακτήρα, γιατί εκεί θα γίνεται μάθημα και η εν λόγω επίσκεψη θα αποτελεί στοιχείο διερεύνησης και εξέτασης τις επόμενες μέρες στην τάξη.

Σαφώς, η αριστεία θα επιβραβεύεται, αλλά θα δίνονται κίνητρα σε όλα τα παιδιά να αποδείξουν τη μοναδικότητά τους σε έναν τομέα. Για παράδειγμα, μαθητές που έχουν ετικετοποιηθεί από το εκπαιδευτικό σύστημα ως “κακοί” ή “αδύναμοι” μαθητές μπορεί να έχουν ένα πολύ ξεχωριστό ταλέντο, το οποίο δυστυχώς καταρρακώνεται εξαιτίας του τρόπου δόμησης του σύγχρονου σχολείου.

Το σχολείο που ονειρεύομαι θα βασίζεται σε ατομικά και ομαδικά projects/εργασίες που θα δίνουν την πολύτιμη ευκαιρία στους μαθητές να καλλιεργήσουν την κριτική τους σκέψη, να εμβαθύνουν στα διδασκόμενα αντικείμενα, να ανακαλύψουν την ουσία σε κάθε τι που διδάσκονται και να μάθουν να συνεργάζονται καλύτερα με τους συμμαθητές τους και τους εκπαιδευτικούς.

Σε αυτό το πλαίσιο, το σχολικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα αναθεωρηθεί πλήρως, με πρωταρχικό στόχο την καλλιέργεια της σκέψης και τη δημιουργικότητα. Ενδεικτικά παραδείγματα: η ένταξη στο υποχρεωτικό πρόγραμμα του θεατρικού παιχνιδιού και θεατρικής παράστασης στο τέλος της κάθε χρονιάς, ώστε οι μαθητές να διδαχτούν ένα λογοτεχνικό έργο και ένα συγγραφέα με τρόπο δημιουργικό. Επίσης, διοργάνωση μαθηματικών και φιλολογικών διαγωνισμών, αθλητικές επιδείξεις, συναυλίες κ.λπ. στο υποχρεωτικό όμως πρόγραμμα.

Συνοπτικά, ονειρεύομαι ένα σχολείο, όπου θα αναδεικνύεται η αξία και η μοναδικότητα του κάθε παιδιού και όλα τα παιδιά θα είναι χαρούμενα και δημιουργικά. Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί αναλυτικά, με συγκεκριμένες προτάσεις, στο “ιδανικό δημόσιο σχολείο”, οπότε με το σημερινό κείμενο παραθέτω απλώς ορισμένα παραδείγματα.

Δυστυχώς, ένα ακόμα μέτρο που “θάβει” την παιδεία μας είναι η επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση. Εάν, τελικά, το μέτρο ισχύσει η εκπαίδευση στην Ελλάδα, όχι μόνο η ιδιωτική αλλά και η δημόσια, θα υποστεί ένα ισχυρότατο πλήγμα. Στη χώρα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η ιδιωτική πρωτοβουλία και δη η δημιουργική ιδιωτική πρωτοβουλία στον τομέα της εκπαίδευσης, πρέπει να ενισχύεται, διότι τα οφέλη της είναι πολλαπλά. Συμβάλλει στην καταπολέμηση της ανεργίας, δίνει ανάσα στην δημόσια εκπαίδευση, η οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να απορροφήσει ούτε όλους τους εκπαιδευτικούς, ούτε όλους τους μαθητές και, τέλος, μια ιδιωτική εκπαίδευση που λειτουργεί καλά είναι ένα κίνητρο για την δημόσια εκπαίδευση να αναδιοργανωθεί και να ισχυροποιηθεί.

Η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό και ανήκει σε όλους. Αυτό σημαίνει ότι η δημόσια και η ιδιωτική εκπαίδευση κινούνται στον ίδιο ακριβώς δρόμο και πρέπει να λειτουργούν και οι δυο πάρα πολύ καλά. Αναμφίβολα, πρωταρχικός σκοπός ενός κράτους οφείλει να είναι η ενίσχυση της δημόσιας, δωρεάν, παιδείας. Τα δημόσια σχολεία πρέπει να προσελκύουν τους μαθητές, λόγω του υψηλού επιπέδου σπουδών και της ποιότητας εκπαίδευσης που παρέχουν και όχι μόνον επειδή είναι δωρεάν και κοντά στο σπίτι του μαθητή.

Παράλληλα, η ιδιωτική εκπαίδευση πρέπει να ενισχυθεί, ώστε να “γεννηθούν” νέες και σημαντικές θέσεις εργασίας, μέσω των οποίων θα απορροφηθούν οι άνθρωποι που σπουδάζουν και κάνουν όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Ταυτόχρονα, πρέπει να οργανωθούν πολύ καλά ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ώστε να μη “φεύγει” τόσο χρήμα στο εξωτερικό.

Ήρθε ο καιρός να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, ως έχει και όχι πίσω από παραμορφωτικούς καθρέπτες. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά, συνεπώς η ελληνική κοινωνία πρέπει να απαλλαγεί από ιδεοληψίες, εμμονές, μικροσυμφέροντα, απαρχαιωμένες λογικές που ανακόπτουν την πρόοδο. Εάν μείνουμε στάσιμοι, η πορεία μας θα είναι αρνητική. Οι νέοι μας θα φύγουν και όλα τα λαμπρά μυαλά θα βρεθούν σε χώρες του εξωτερικού, όπου τόσο η δημόσια όσο και η ιδιωτική πρωτοβουλία, δίνουν πολύτιμες ευκαιρίες.

Όσον αφορά την άποψη ότι όλα τα παιδιά πρέπει να φοιτούν στο δημόσιο σχολείο και το δημόσιο Πανεπιστήμιο, για να μην είναι ταξικό το σύστημα εκπαίδευσης, την βρίσκω πολύ απλουστευμένη. Βάσει αυτής της λογικής, όλα τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, γιατί κάποια δημόσια μπορεί να είναι καλύτερα. Όλοι οι γονείς πρέπει να κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά και να εργάζονται τις ίδιες ώρες, ώστε να βγάζουν τα ίδια χρήματα. Κανένα παιδί δεν πρέπει να φεύγει για σπουδές ή εξειδικεύσεις στο εξωτερικό κλπ. Μην αναφερθώ στις στρατιές ανέργων που θα δημιουργηθούν. Αλλά εφόσον όλοι θα είμαστε άνεργοι, βάσει αυτής της λογικής, το λύσαμε το πρόβλημα! Ενώ το γεγονός ότι μόνοι λίγοι, οι οικονομικά ισχυροί, θα ευνοηθούν σημαντικά, δεν κάνει το σύστημα ταξικό;; Αυτές οι απλουστευμένες σκέψεις και λογικές, συνεπώς, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες.

Κλείνοντας, θα ήθελα να παροτρύνω όλους τους γονείς να συναισθανθούν την ευθύνη που φέρουν απέναντι στα παιδιά τους, αποδεχόμενοι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εξοντώνει τους μαθητές, οδηγώντας τους στην ανεργία σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, καθώς δεν τους παρέχει τα ισχυρά εκείνα εφόδια για να φτιάξουν το μέλλον τους. Οι πολιτικοί οφείλουν να δώσουν πραγματικές λύσεις, με απτά αποτελέσματα. Όλοι εμείς, ως ενεργά μέλη αυτής της κοινωνίας, πρέπει να απαιτήσουμε την αλλαγή και να συμβάλλουμε, με τρόπο καθοριστικό, προς αυτή την κατεύθυνση.

Εκπαιδευτικός: μια ζωή γεμάτη συγκινήσεις

Νιώθω ευλογημένη που είμαι εκπαιδευτικός. Η συνειδητή επιλογή μου να ασχοληθώ με το χώρο της εκπαίδευσης, με έχει οδήγησε σε πολύ δημιουργικά μονοπάτια και εξακολουθεί να μου προσφέρει μεγάλες χαρές και σημαντικές στιγμές δημιουργίας. Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού είναι ιερό και είναι τιμή για έναν άνθρωπο να το υπηρετεί και να βάζει το δικό του λιθαράκι στο οικοδόμημα της γνώσης.

Ειδικά, σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου έχουμε λαμπρά μυαλά και σπουδαίους επιστήμονες, οι οποίοι διαπρέπουν παγκοσμίως, αλλά (δυστυχώς) ένα σύστημα εκπαίδευσης που βασίζεται σε σαθρά θεμέλια και δεν δίνει καμία πνοή δημιουργικότητας στα παιδιά, είναι υποχρέωση του κάθε εκπαιδευτικού να δώσει την δική του ανάσα στα νεανικά όνειρα και να ανοίξει νέους δρόμους στη σκέψη και την έρευνα. Όπως ακριβώς έκαναν αρκετοί από τους δικούς μου δασκάλους και καθηγητές, οι οποίοι μου έδειξαν ότι μέσα από την αληθινή εκπαίδευση κατακτάς πολύ σημαντικά πράγματα και γίνεσαι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

Σε προσωπικό επίπεδο αισθάνομαι διπλά τυχερή, γιατί από την μια πλευρά έχοντας την δική μου, μικρή επιχείρηση, το Διδασκαλείο, και από την άλλη ασχολούμενη με τον ακαδημαϊκό χώρο (που αποτελεί και το σημαντικότερο επαγγελματικό μου όνειρο, το οποίο άρχισε να γίνεται πραγματικότητα το 2013 με τις διαλέξεις στο ΕΜΜΕ του Παν/μίου Αθηνών και τη συνέχεια που ακολούθησε με τα προγράμματα συμπληρωματικής εξ αποστάσεως εκπαίδευσης του Παν/μίου Αθηνών, την επαγγελματική συμβουλευτική/mentoring του Πανεπιστημίου και τώρα τη νέα συνεργασία με το CPJ και το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Wolverhampton), μου δίνεται η πολύτιμη ευκαιρία να διδάξω και να έρθω κοντά σε ανθρώπους όλων των ηλικιών. Πέντε χρονών, ξεκινώντας, ο μικρότερος μου μαθητής και 50 (plus) ο μεγαλύτερος μου μαθητής και φοιτητής.

Αυτή η δυναμική επαφή τόσο με παιδιά και νέους, όσο και με μεγαλύτερους ανθρώπους, είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για όλους μας. Μας “πλουτίζει” εμπειρίες και συναισθήματα. Είναι, στ’ αλήθεια, πολύ όμορφο να βρίσκεσαι δίπλα στα παιδιά που γελάνε δυνατά, φωνάζουν δυνατά και, γενικότερα, ζούνε με ένταση την κάθε στιγμή τους. Είναι υπέροχο, από την άλλη πλευρά, να βιώνεις το όνειρο των νέων ανθρώπων, οι οποίοι αρχίζουν σταδιακά να ωριμάζουν, να προβληματίζονται για το μέλλον τους και να σχεδιάζουν το αύριο. Είναι σημαντικό, τέλος, να αποκομίζεις γνώση από την πολύτιμη εμπειρία των μεγαλύτερων ανθρώπων που έχουν ήδη χαράξει μια πορεία και αγωνίζονται, μέσω της παιδείας και της εκπαίδευσής τους, για μια καλύτερη ζωή.

Ίδρυσα το Διδασκαλείο μου το 2007 και έκτοτε δημιούργησα σχέσεις ζωής με τους μαθητές μου και τους γονείς τους. Οι άνθρωποι που με επιλέγουν και με εμπιστεύονται είναι πλέον οικογένειά μου! Υπάρχει ένα πολύ ξεχωριστό δέσιμο μεταξύ μας και είναι αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι που, όταν πριν από κάποια χρόνια λόγω της ενασχόλησης με το Πανεπιστήμιο, πιέστηκα αρκετά με το χρόνο και τις αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, με στήριξαν και έκαναν αυτό το μικρό Διδασκαλείο να ανθίσει και να γευτούμε, μαζί, πολλές και σημαντικές επιτυχίες.

Όλα αυτά τα χρόνια, παρακολουθώ με ενθουσιασμό τα παιδιά να προοδεύουν, ακόμα και να παθιάζονται με τις εξετάσεις (!!), γιατί η δασκάλα τους είναι μια “τρελή” των εξετάσεων και της μελέτης!! Όλη μου η ζωή είναι εξετάσεις και διάβασμα, όχι όμως στείρο και βαθμοθηρικό, αλλά δημιουργικό, με στόχο την κατάκτηση της ουσίας, της αξίας και της χαράς. Όπως ακριβώς έκανε η μητέρα μου, την οποία από παιδί θυμάμαι να διαβάζει τα χοντρά ιατρικά βιβλία, καθισμένη στη φλοκάτη μας. Αυτή η εικόνα ήταν πολύ δυνατή και άσκησε τεράστια θετική επίδραση στον ψυχισμό μου.

Κάθε χρονιά αφήνει ένα γλυκό “σημάδι” στην ψυχή μου και υπέροχες αναμνήσεις. Για παράδειγμα, δεν θα ξεχάσω από την περσινή χρονιά, όταν οι μαθητές μου έρχονταν, από μόνοι τους, σε καθημερινή βάση, για να γράψουν διαγωνίσματα, να κάνουν ακουστικό, μέχρι και στο τηλέφωνο μιλούσαμε και κάναμε προφορικά! Αυτή, θεωρώ, την δική μου επιτυχία. Να βλέπω νέα παιδιά να παθιάζονται με ό,τι κάνουν και να αγωνίζονται για να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα.

Το μήνυμα που προσπαθώ να περάσω στα παιδιά είναι ότι οι επιτυχίες και οι δημιουργίες θα έρθουν σίγουρα για όλους, αρκεί να προσπαθήσουν με όλες τις δυνάμεις τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους, γιατί ο κάθε ένας είναι μοναδικός και ξεχωριστός και έχει το δικό του αστέρι στον ουρανό.

Με το σημερινό μου κείμενο, σε μια μέρα επιτυχίας για τα παιδιά και συγκίνησης για μένα, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους μου τους μαθητές και φοιτητές, για τις πολύ όμορφες στιγμές που έχουμε ζήσει και, κυρίως, για τη δύναμη που μου δίνουν να προχωρώ με πάθος και δυναμισμό σε αυτό τον συναρπαστικό δρόμο της εκπαίδευσης.

Σας στέλνω την αγάπη μου και εύχομαι στον κάθε έναν σας να ακολουθήσει την καρδιά του και το ένστικτό του, για να φτάσει εκεί που θέλει πραγματικά. Εγώ θα είμαι, πάντα, δίπλα σας!

Κρατώ μέσα στην ψυχή μου τα γέλια (πολλές φορές τρανταχτά γέλια…ξέρετε εσείς!), τις συγκινήσεις, ακόμα και τα δύσκολά μας, και πορεύομαι με τις στιγμές μας. Δεσμεύομαι ότι φέτος θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό, όλο το είναι μου, τόσο στους μαθητές μου στο Διδασκαλείο από Σεπτέμβρη, όσο και στους φοιτητές μου, με την καινούργια συνεργασία που ανυπομονώ να ξεκινήσει, από Οκτώβρη…

Περιμένω τα μηνύματά σας στο mail μου: kardaraa@gmail.com

University of Wolverhampton/CPJ: COLLEGE OF PROFESSIONAL JOURNALISM: Η νέα μου συνεργασία

Με πολύ μεγάλη χαρά είμαι σε θέση να σας ανακοινώσω, σήμερα, ότι τον Οκτώβριο του 2015 ξεκινάει η νέα επαγγελματική μου συνεργασία με το CPJ: COLLEGE OF PROFESSIONAL JOURNALISM (Athens), το οποίο συνεργάζεται με το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Wolverhampton. Η πρόκληση είναι διπλή: θα διδάξω δημοσιογραφία στα αγγλικά και θα έρθω πιο κοντά στο βρετανικό σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι ένα όνειρο ζωής που, επιτέλους, γίνεται πραγματικότητα, μετά από σκληρή προσπάθεια, χρόνων.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο δυνατά χτυπούσε η καρδιά μου όταν, για πρώτη φορά, μπήκα στο αμφιθέατρο του Τμήματος ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, όχι πια ως φοιτήτρια, αλλά για την πρώτη μου διάλεξη, το 2013, και πόσο ευτυχισμένη και πλήρης αισθάνθηκα όταν είδα τους φοιτητές να συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα, με πάθος και ενθουσιασμό και, κυρίως, όταν στα μάτια τους άρχισε να γεννιέται μια “σπίθα” για το αντικείμενο της εγκληματολογίας και των ΜΜΕ. Ευχαριστώ, ασφαλώς, θερμά τον Καθηγητή μου και Υπουργό μας, κ. Γιάννη Πανούση που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε την πολύτιμη ευκαιρία να διδάξω στο Τμήμα. Δεν γνωρίζω, ακόμα, αν θα συνεχιστεί η συνεργασία με το ΕΜΜΕ του Παν/μίου Αθηνών, αλλά είμαι ανοιχτή στις προκλήσεις του μελλοντος.

Με το ίδιο ακριβώς χτυποκάρδι περιμένω τη μέρα που θα ξεκινήσω τα μαθήματα δημοσιογραφίας σε ένα χώρο που, επίσης, αγάπησα και ένιωσα οικείο από την πρώτη στιγμή που εκλήθην για τη συνεντευξη. Από την πρώτη στιγμή, ένιωσα κάτι πολύ όμορφο και δυνατό και όταν μετά, από αρκετούς μήνες (αγωνίας), μου ανακοινώθηκε ότι θα συνεργαστούμε, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Αισθάνθηκα ότι άνοιξε μια νέα, πολύ σημαντική, επαγγελματική πόρτα, για να προχωρήσω τα βήματά μου σε ένα χώρο που αγαπώ πολύ και αφορά τη διδασκαλία της δημοσιογραφίας.

Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται στο Κολωνάκι, στο Κολλέγιο Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας, CPJ: College of Professional Journalism, το οποίο βρίσκεται απέναντι από το πασίγνωστο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας. Η συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Wolverhampton θα μου δώσει την ευκαιρία να αξιοποιήσω, ως διδάσκουσα, όλες τις παρεχόμενες πηγές και τα μέσα για να εμβαθύνουμε, με τους σπουδαστές μου, στο εξαιρετικά ενδιαφέρον αντικείμενο των μίντια.

Η ποιότητα δουλειάς του CPJ College είναι υψηλή και χαίρομαι που θα αποτελέσω ένα κομμάτι του. Ξεκινώ με πολύ μεγάλη διάθεση για δουλειά και δημιουργία και εύχομαι η συνεργασία μας να στηριχτεί σε πολύ γερά θεμέλια. Ήδη, οι πρώτες εντυπώσεις μου, είναι εξαιρετικές αναφορικά με το παρεχόμενο επίπεδο σπουδών και την προσέγγιση στο αντικείμενο των ΜΜΕ.

Κλείνω με ένα πολύ μεγάλο χαμόγελο για τη νέα επαγγελματική συνεργασία και τον Σεπτέμβρη θα σας ενημερωσω με μεγάλυτερη ακρίβεια για το πρόγραμμά μου. Σας ευχαριστώ όλους, όσοι μου στέλνετε την θετική σας ενέργεια και την αγάπη σας, και σας εύχομαι με τη σειρά μου να ονειρεύεστε, γιατί τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμη της ψυχής μας και να εργαστούμε με υπομονή και επιμονή για ό,τι αγαπάμε!

Συγγραφή βιβλίου και σεμινάρια “Εγκληματολογία και Δημοσιογραφία”

Απολαμβάνω το απογευματινό καφεδάκι στον κήπο και γράφω με ενθουσιασμό. Μόλις χθες ξεκίνησα, αλλά οι λέξεις, οι φράσεις, οι έννοιες, με οδηγούν από μόνες τους. Όσοι φίλοι μου συγγράφουν, κατανοούν πολύ καλά αυτό το υπέροχο, έντονο, συναίσθημα, που πλημμυρίζει την καρδιά την ώρα που οι σκέψεις γίνονται λέξεις και οι εικόνες μετατρέπονται σε ολόκληρες παραγράφους, με αρχή, μέση και τέλος.

Ούσα βέβαια σε καλοκαιρινές διακοπές με την οικογένειά μου, δεν έχω ούτε το αρχείο με το υλικό μου, μαζί μου, ούτε πολύ χρόνο (μεταξύ μπάνιων, παιχνιδιών και βραδινής βόλτας) να αφοσιωθώ στη συγγραφή, αλλά η αρχή που είναι, άλλωστε, το ήμισυ του παντός, έγινε!! Και η ιδέα του βιβλίου, για την οποία σας μίλησα στην προηγούμενη ανάρτησή μου, μόλις πήρε σάρκα και οστά. Πρόκειται για το βιβλίο που θα συσχετίζει την εγκληματολογία με τη δημοσιογραφία και θα φέρνει το δημοσιογράφο πιο κοντά στις εγκληματολογικές έννοιες και την εγκληματολογική σκέψη, δίνοντας του τις κατευθυντήριες γραμμές για να συντάξει το ρεπορτάζ του, εντάσσοντας σε αυτό την πολύτιμη και ενδιαφερουσα εγκληματολογική γνώση.

Ξεκίνησα να οργανώνω τα κεφάλαια και να γράφω τα εισαγωγικά. Με την επιστροφή στην Αθήνα, λοιπόν, με περιμένει πολλή δουλειά, αλλά δουλειά δημιουργική και αγαπημένη.

Παράλληλα με το βιβλίο, οργανώνω την ύλη των σεμιναρίων, με θεματική “Εγκληματολογία και Δημοσιογραφία”, τα οποία επίσης σας ανακοίνωσα με την προηγούμενη ανάρτησή μου, με τίτλο “Σεμινάρια: Εγκληματολογία και Δημοσιογραφία”, την οποία μπορείτε να διαβάσετε, όσοι επιθυμείτε να ενημερωθείτε σχετικά.

Η ανταπόκριση ήταν θετική, κυρίως από φοιτητές του Τμήματος ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάποιους από τους οποίους γνωρίζω ήδη από τις διαλέξεις στο Τμήμα. Τους ευχαριστώ, όλους, θερμά για το ενδιαφέρον (με συγκινήσατε, είναι η αλήθεια) και μάλιστα εν μέσω θερινών διακοπών. Ελπίζω ότι θα καταφέρω άμεσα, όπως επιθυμώ, να προχωρήσω στη διεξαγωγή των σεμιναρίων. Κρατώ όλα τα στοιχεία και θα επικοινωνήσω με τους ενδιαφερόμενους, αμέσως μόλις οριστικοποιηθεί το πρόγραμμά μου, καθώς από φέτος σας έχω ενημερώσει ότι ξεκινώ σε πιο μόνιμη βάση τη διδασκαλία της δημοσιογραφίας και έχω μεγάλη ανυπομονησία, αλλά ακόμα πιο μεγάλη χαρά να διδάξω δημοσιογραφία. Θα σας ανακοινώσω περισσότερα από Σεπτέμβρη.

Να σας υπενθυμίσω μόνον ότι τα σεμινάρια θα διεξάγονται στο Διδασκαλείο μου, στην περιοχή του Αγίου Θωμά Αμαρουσίου και οι αναλυτικές πληροφορίες για το πρόγραμμα, τις θεματικές και το κόστος, θα σταλούν στο mail σας. Ελπίζω, μάλιστα, κάποια στιγμή αυτός ο κύκλος σεμιναρίων να ενταχθεί σε κάποια αντίστοιχη πανεπιστημιακή Σχολή, για να απαντήσω σε σχετικό ερώτημα που μου στείλατε στο mail μου. Αλλά όπως καταλαβαίνετε, αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες και δεν είναι στο χέρι μου. Το σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι υπάρχει πλούσιο υλικό για το αντικείμενο και με, κάθε τρόπο, θα αξιοποιηθεί.

Περιμένω τα μηνύματά σας για εκδήλωση ενδιαφέροντος στα σεμινάρια και για οποιανδήποτε άλλη απορία ή διευκρίνιση χρειάζεστε στο mail μου: kardaraa@gmail.com

Σας εύχομαι καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε και είναι βέβαιο ότι θα τα λέμε διαδικτυακά κι ελπίζω κι από κοντά!!

Σεμινάρια “Εγκληματολογία και Δημοσιογραφία”

Οργανώνοντας το υλικό για τα επικείμενα σεμινάρια που ελπίζω ότι θα καταφέρω να ξεκινήσω τον προσεχή Οκτώβρη, με θεματική “Εγκληματολογία και Δημοσιογραφία”, ταυτόχρονα οργανώνω την ύλη του τέταρτου βιβλίου μου, το οποίο αισθάνομαι ότι ήρθε η κατάλληλη περιοδος να συγγράψω, βασιζόμενη στο πλούσιο υλικό που έχω συγκεντρώσει τα τελευταία χρόνια, τόσο μέσα από τα δυο εκπαιδευτικά προγράμματα που έχω αναλάβει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τίτλο “ΜΜΕ και Εκγκληματικότητα” και “Αστυνομικό και Διαστικό Ρεπορτάζ”, όσο και μέσα από τις διαλέξεις στο Τμήμα ΕΜΜΕ του Παν/μίου Αθηνών. Αυτή ειναι, άλλωστε, και η συμβουλή του Καθηγητή Εγκληματολογίας, κ. Γιάννη Πανούση, ο οποίος τονίζει ότι θα ήταν σκόπιμο για τους φοιτητές και σπουδαστές δημοσιογραφίας να υπάρξει ένα ανάλογο βιβλίο και να αξιοποιήσω το υλικό μου. Με πολλή δουλειά, ελπίζω να τα καταφέρω και να συγγράψω ένα βιβλίο που θα φανεί χρήσιμο στον δημοσιογραφικό κόσμο και τους διδάσκοντες.

Με την σημερινη ανάρτηση, υπό την καλοκαιρινή βροχούλα που δροσίζει τις σκέψεις μου, ενημερώνω όσους ενδιαφέρονται ότι, στο πλαίσιο των σεμιναρίων, θα αναλύσουμε διεξοδικά ζητήματα έντονου εγκληματολογικού ενδιαφέροντος σε συνδυασμό πάντα με τα ΜΜΕ, όπως: εγκληματολογική και νομική ορολογία σε συσχετισμό με τη σύνταξη του αστυνομικού ρεπορτάζ, υποθέσεις ακραίας εγκληματικότητας όπως αποτυπώθηκαν στον Τύπο και όπως πρέπει να παρουσιάζονται στο αστυνομικό ρεπορτάζ, με έμφαση στο ψυχο-εγκληματικό προφίλ των φερόμενων ως δραστών και στην εικόνα του “ιδανικού”, κατά την εγκληματολογική ορολογία, θύματος, τυπολογίες εγκληματιών, γυναικεία εγκληματικότητα και νεανική παραβατικότητα, τρομοκρατία, “νέα τρομοκρατία”, οργανωμένο έγκλημα και ΜΜΕ, εικόνα των καταστημάτων κράτησης και πιο συγκεκριμενα θα διερευνήσουμε τον “υποπολιτισμό” της φυλακής με όλα τα στοιχεία που τον απαρτίζουν, μεταξύ των οποίων το αξιακό σύστημα της φυλακής, τις σχέσεις μεταξύ των εγκλείστων και του έγκλειστου πληθυσμού με τρίτα πρόσωπα (σωφρονιστικούς υπαλλήλους, δικηγόρους), τη γλώσσα της φυλακης ως δομικό και αναπόσπαστο στοιχείο της μικροκοινωνίας της φυλακής, σε συσχετισμό με τα ΜΜΕ. Θα εξετάσουμε, επίσης, τη “νέα δημοσιογραφια” στο πλαίσιο της ψηφιακής εποχής και τις καινούργιες προκλήσεις για το δημοσιογράφο γενικότερα και τον αστυνομικό συντάκτη ειδικότερα.

Περιμένω τα μηνύματά σας στο mail μου: kardaraa@gmail.com για εκδήλωση ενδιαφέροντος και για περαιτέρω διευκρινίσεις εάν χρειάζεστε. Έχω κρατήσει τα στοιχεία των ατόμων που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής στα σεμινάρια και θα επικοινωνήσω μαζί τους, όπως τους έχω άλλωστε ενημερώσει, το Σεπτέμβρη όταν οριστικοποιηθεί το επαγγελματικό μου πρόγραμμα, καθώς ξεκινώ μια σημαντική επαγγελματική συνεργασία ως διδάσκουσα δημοσιογραφίας, την οποία ονειρευόμουν εδώ και αρκετό καιρό.

Σας ευχομαι έναν υπέροχο Αύγουστου, με πολλή μαγεία σε κάθε στιγμή σας!