Για δύο παιδοκτονίες μιλούσαμε πέρσι την ίδια χρονική περίοδο. Για μία εγκατάλειψη βρέφους, πάλι από νεαρή σε ηλικία μητέρα χωρίς τη στήριξη συντρόφου, μιλάμε σήμερα. Πρόκειται για υποθέσεις, με σοβαρές κοινωνικές διαστάσεις και προεκτάσεις, γιατί πίσω από αυτές υπάρχει μία “κραυγή απόγνωσης” νεαρών γυναικών που δεν έχουν την κατάλληλη καθοδήγηση, ούτε τα κατάλληλα εφόδια για να ξεκινήσουν με δύναμη την ενήλικη ζωή τους.
Νεαρές που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο και βρίσκονται, ξαφνικά, αντιμέτωπες με την ευθύνη της ανατροφής ενός μωρού που εξαρτάται απολύτως από τις δικές τους επιλογές ζωής. Το βάρος αυτής της ευθύνης είναι τεράστιο και η ανάληψή του προϋποθέτει, τουλάχιστον, συναισθηματική και ψυχολογική προετοιμασία.
Αναγκαία στοιχεία, επομένως, η ενημέρωση, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η καθοδήγηση και υποστήριξη. Δεν κλείνουμε τα μάτια, δεν εθελοτυφλούμε, αλλά μιλάμε με τα παιδιά και τους νέους. Η λογοτεχνία είναι ένα σπουδαίο μέσο για να περάσουμε μηνύματα και για να κατανοήσουν οι έφηβες και οι έφηβοι τη διάσταση που λαμβάνουν κρίσιμης σημασίας ζητήματα, καθοριστικά για τη μετέπειτα πορεία ζωής τους, όπως μία εγκυμοσύνη στην ευαίσθητη περίοδο της εφηβείας.
Βλ.σχετικά http://www.postmodern.gr/mi-programmatismeni-egkymosyni-stin-efiveia-akoy-ton-rythmo/