Δημιουργικά ολοκληρώνεται η εβδομάδα, με ένα πολύ αγαπημένο μου σε ερευνητικό επίπεδο θεμα.
Η εικόνα της γυναίκας δράστιδος και θύματος εγκληματικών ενεργειών αποτελεί το σημερινό θέμα διερεύνησής μας (E-learning ΕΚΠΑ, στο πλαίσιο των live streaming εκπαιδεύσεων του Πανεπιστημίου) και είναι βέβαιο ότι έχουμε σημαντικές πτυχές να αναδείξουμε.
Τα τρία εκπαιδευτικά μας προγράμματα ξεκινούν, παράλληλα, νέους κύκλους στις 16/1/2023 και σας ευχαριστούμε θερμά για το μεγάλο ενδιαφέρον!
Αναλυτικά:
“Εγκληματολογία: Προσέγγιση της Ενδοοικογενειακής Βίας”
Εξακολουθούν να μου προκαλούν έκπληξη τα “επιχειρήματα” όσων θέλουν να υποστηρίξουν ότι είναι κάτι σαν “πολύς λόγος για το τίποτα” η έμφυλη βία και υπερβολική η βαρύτητα που δίνεται σε αυτήν τα τελευταία χρόνια, υποστηρίζοντας “μα, και γυναίκα σκότωσε”, “και γυναίκα κακοποίησε τα παιδιά της” “και γυναίκα πούλησε ναρκωτικά”. Οι άνθρωποι αυτοί υποθέτω έχουν διαβάσει επιστημονικά βιβλία και γνωρίζουν πολύ καλά ότι ούτε στη χώρα μας, ούτε διεθνώς, η εγκληματικότητα των γυναικών είναι 0%. Μακάρι να ήταν!
Και οι γυναίκες εγκληματούν και οι ανήλικοι έρχονται σε σύγκρουση τον ποινικό νόμο και το έγκλημα είναι συνυφασμένο με τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ωστόσο, είναι δεδομένο και καταγεγραμμένο στην επιστημονική βιβλιογραφία ότι τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς τα ποσοστά των γυναικών που εγκληματούν, όπως και τα ποσοστά των γυναικών που βρίσκονται στις φυλακές είναι πολύ μικρότερα σε σχέση με τα αντίστοιχα των ανδρών, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή που καταγράφονται ποιοτικές διαφοροποιήσεις στο έγκλημα και στο εγκληματικό φαινόμενο και αυτό διαπιστώνεται και στην παραβατικότητα εφήβων. Γι’αυτό σε ερευνητικό επίπεδο κρουούμε ένα “καμπανάκι” για να εστιάσουμε στην ανηλικότητα που βίωσε τις δυσμενέστατες επιπτώσεις της σφοδρής υγειονομικής κρίσης και το αναγκαστικό κλείσιμο των σχολείων και ως εκ τούτου στερήθηκε την πολύτιμη δια ζώσης εκπαίδευση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ας δούμε όμως τα πραγματικά δεδομένα, και ως προς το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας τα θύματα είναι κυρίως γυναίκες και παιδιά και τα προβλήματα που αυτές οι γυναίκες και αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους και απαθείς, ούτε πλέον υπάρχει χρόνος για να τσακωνόμαστε / να διαφωνούμε επιστημονικά για τη χρήση του όρου “γυναικοκτονία”, όταν συνάνθρωποί μας χάνουν τη ζωή τους με τον πιο βίαιο τρόπο. Ας είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά επιστήμονες, δεν πειράζει, η κοινωνία μας ίσως τότε γίνει λίγο καλύτερη!
Επίσης ας εξετάσουμε το θέμα των φυλακών. Για παράδειγμα στις φυλακές Ελεώνα Θήβας, τις οποίες επισκέφτηκαμε πρόσφατα με το Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος και το propago.gr οι γυναίκες κρατουμένες ανέρχονται σε 400, όπως μας ενημέρωσαν. Επομένως, μιλάμε για έναν μικρό και διαχειρίσιμο αριθμό στο σύνολο του πληθυσμού, για τις οποίες σαφώς και η Πολιτεία μας μπορεί να προχωρήσει σε εξειδικευμένες δράσεις με στόχο την κοινωνική τους ένταξη / επανένταξη και τον περιορισμό της υποτροπής τους, καθώς επίσης την επέκταση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στις γυναίκες κρατουμένες, δεδομένου ότι με πολύ μεγάλη έκπληξη αλλά και θλίψη πληροφορηθήκαμε ότι ένας πολύ μικρός αριθμός γυναικών κρατουμένων φοιτά στα σχολεία των φυλακών, παρά τις εκπαιδευτικές ανάγκες τους και σε αυτό το σημείο αναμφίβολα θα σταθούμε εκτενώς σε ερευνητικό επίπεδο και θα το αναδείξουμε μέσα από τις επιστημονικές δράσεις μας, γιατί είναι πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα και σχετίζεται άμεσα – κατά την άποψή μου- με τη δυσμενή κατάσταση αυτών των γυναικών.
Ένα άλλο εξίσου σημαντικό δεδομένο που αποδεικνύεται και από την επιστημονική έρευνα σε διεθνές επίπεδο και βέβαια προέκυψε από την εκτενή συζήτησή μας με τις έγκλειστες μαθήτριες είναι τα οξύτητα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αυτές. Κορίτσια που στα 13 χρόνια της ανήλικης ζωής τους παντρεύτηκαν και έφεραν στον κόσμο άλλες ζωές, γυναίκες που δεν ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν, γυναίκες που ζουν στα όρια της φτώχειας, γυναίκες θύματα κακοποίησης.
Συνεπώς, εάν ως ενεργά μέλη της κοινωνίας θέλουμε πραγματικά να αναδείξουμε και να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα φλέγοντα ζητήματα, ας δείξουμε κατ’ αρχάς κοινωνική ευαισθησία. Γιατί κυρίως με την επέκταση της κοινωνικής πρόνοιας και μέριμνας, με την επέκταση της εκπαίδευσης και με την επένδυση στην παιδεία και στα όνειρα της νέας γενιάς, με εξειδικευμένες επιστημονικές δράσεις στις φυλακές με στόχο την επανένταξη και την αποχή από την εγκληματική δράση, θα μπορέσουμε να προλάβουμε και άλλες γυναίκες και άλλους ανήλικους και άλλους νέους από το το βρεθούν πίσω από τα κάγκελα.
Όλα τα υπόλοιπα είναι “ιστοριούλες” για να κοιμόμαστε ήσυχα στον μικρόκοσμό μας που δυστυχώς όμως και έγκλημα έχει και εγκληματίες. Οι δράσεις είναι αναγκαίες και το να εστιάσουμε σε γυναίκες και νεαρούς κρατούμενους, όπου υπάρχουν και μεγαλύτερα περιθώρια παρέμβασης είναι επιτακτικό στο πλαίσιο μίας κοινωνίας που υφίσταται ισχυρούς κλυδωνισμούς.
Γράφει ο Ομ. Καθηγητής Εγκληματολογίας ΕΚΠΑ Γιάννης Πανούσης
Πρώτη Δημοσίευση, ΤΑ ΝΕΑ 1/6/22
Είναι το λάθος της Μοίρας ο φονιάς;
Β.Ταβουλτσίδης, Υφαντό
Πέραν των όποιων ποινικοεγκληματολογικών προσεγγίσεων της γυναικείας εγκληματικότητας ή και των σοβαρών δημοσιογραφικών καταγραφών [βλ.μεταξύ άλλων Νίνας Κουλετάκη, Φόνισσες, εκδ.Κύφαντα 2019 (σε παγκόσμια κλίμακα)-Π.Σόμπολος, Εγκλήματα γένους θηλυκού στην Ελλάδα, Πατάκης 2019], μακράν της οποιασδήποτε στερεοτυπικής ερμηνείας, καθώς και πέραν των ασαφών γενικεύσεων περί της κρίσης της οικογένειας ή των αξιών [ίσως και λόγω της Πανδημίας], οι εγκληματολόγοι οφείλουν να ενημερώνουν την κοινή γνώμη με μοναδικό εργαλείο την επιστημονική εκδοχή [ η οποία δεν είναι πάντοτε απόλυτα ορθή αλλά δεν είναι ποτέ δολίως αποπροσανατολιστική].
Την άποψή μου ως προς τα χαρακτηριστικά του εγκληματικού τύπου ‘ηθικής παραφροσύνης’την ανέλυσα εκτενώς [Βημagazino Κυριακής 10/4/22 και Καθημερινή Κυριακής 10/4/22,καθώς και στο The caller και στο Propago].
Το νέο στοιχείο που πιστεύω ότι πρέπει να προστεθεί στη διερεύνηση των άδυτων της ψυχής του [όποιου] δράστη είναι η λειτουργία της ‘φαρμακείας’, δηλαδή της πρόκλησης θανάτου ή σοβαρής βλάβης της υγείας με τη χορήγηση τοξικών σκευασμάτων [αρσενικό,στρυχνίνη,κυάνιο κλπ].
Μολονότι αυτή η μορφή διάπραξης [modus operandi] είναι ξεπερασμένη [1-5% των μέσων τέλεσης] δεν παύει να περιβάλλεται από ατμόσφαιρα μυστηρίου, μυστικών, προλήψεων και υποκριτικών δραστών. Αυτή η ‘αόρατη εγκληματικότητα’ [criminalité invisible] συχνά συνδέεται με την παιδοκτονία, ακόμα κι όταν οι τοξολογικές εξετάσεις μπορεί πλέον να εντοπίσουν τα ίχνη των ουσιών.
Πολλοί εγκληματολόγοι θεωρούν ότι οι παιδοκτονίες μέσω φαρμακείας αποτελούν ‘εγκλήματα υπομονής’ [crimes de la patience], γιατί η ουσία χορηγείται σε δόσεις, αλλά κι ‘εγκλήματα λήθης’ [crimes de l’oubli] καθώς ο δράστης –μη έχοντας χρησιμοποιήσει ευθεία βία- σβήνει από τη μνήμη του την πράξη. Αρκετοί μάλιστα δράστες όταν ομολογούν το έγκλημά τους, ‘χρεώνουν τον θάνατο’ στο δηλητήριο κι όχι στον εαυτό τους.
Η ψυχαναλυτική Εγκληματολογία αναζητεί μέσα στις συγκινησιακές αντιδράσεις του δράστη, αφενός το εκρηκτικό στοιχείο του ‘πρωτόγονου εγκληματία’ κι αφετέρου τον λυτρωτικό χαρακτήρα από μία αφόρητη κατάσταση από την οποία μόνο με το έγκλημα μπορεί να βγει. Γι’αυτό και η ‘αυτο-τιμωρητική’ διάσταση είναι πολλάκις παρούσα, λες και ο ένοχος έχει εγκρίνει εκ των προτέρων την κάθαρση.
Δεν πιστεύω ότι σε θέματα παιδοκτονίας είμαστε στην εποχή ‘του όνειδους της κλεψιγαμίας’, ούτε ότι όλες οι περιπτώσεις συνιστούν φόνους [αντ]εκδίκησης λόγω προδοσίας αισθημάτων.Η χρήση θειικού οξέος ή ειδών φαρμακείας ανα-δεικνύουν προσωπικότητες με χαρακτηριστικά νευρώσεων, ματαιοδοξίας ή και ηθικού παραληρήματος, από άτομα τα οποία συνήθως βρίσκονται και υπό την επήρεια δεισιδαιμονιών και καλούν τη Μοίρα ή τα Πνεύματα να παρέμβουν για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα της ζωής τους. Συγχέοντας το Ιερό με το Βέβηλο, την ηθική απάθεια με ένα [άγνωστο] αμυντικό ένστικτο άδικης επίθεσης εναντίον τους,το Καλό με το Κακό, αν και δεν ομολογούν πάντοτε την πράξη τους, μη-θεωρώντας την ως εγκληματική, στο τέλος βρίσκουν μέσα στην ποινή μία ψυχική ανακούφιση.
Ηθική αλλοίωση-έγκλημα δειλίας κατά ανυπεράσπιστου παιδιού-μυστικές δυνάμεις μέσω φαρμακείας=ο homo electronicus ενώπιον του παρελθοντομέλλοντός του;
ΥΓ. Βιβλικές αναφορές [Κάιν], ελληνικοί μύθοι [Κρόνος],τραγωδίες [Μήδεια,Οιδίπους] μας είχαν προ-ειδοποιήσει για τις ‘ματοβαμένες’ νοσηρές [συνήθως ενδοοικογενειακές/ενδοομαδικές] περιστάσεις. Το ερώτημα είναι το γιατί αυτή η αρχέγονη ανάγκη[;] εξολόθρευσης του θύματος-στόχου παραμένει μία ψυχική κατά-σταση του σύγχρονου ανθρώπου.
ΥΓ2.’’Όλοι άνθρωποι είμαστε.Όλοι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας’’[Ι.Λαδάκης,Το βιβλίο της Μεγάλης Ανοχής]
Στο πλαίσιο της πρώτης εκπαιδευτικής δράσης του «Crime & Media Lab» στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος, στις 22-2-2020, διερευνήσαμε το φαινόμενο της γυναικείας εγκληματικότητας, της γυναικείας θυματοποίησης, καθώς και την απεικόνιση στα ΜΜΕ πολύκροτων υποθέσεων με δράστιδες και με θύματα γυναίκες που απασχόλησαν εκτενώς το αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ. Το υλικό που παρουσιάσαμε στην ομάδα εκπαιδευομένων ήταν εκτενές, ενώ τα μέλη της ομάδας μας είχαν πολύ δυναμική παρουσία και ενεργό συμμετοχή, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του θέματος με τις καίριες επιστημονικές τους τοποθετήσεις.
Στο Β’ ΜΕΡΟΣ της εκπαιδευτικής μας δράσης, οργανώσαμε ένα παιχνίδι ρόλων, επεξεργαστήκαμε μία πολύ σοβαρή υπόθεση βιασμού και ανθρωποκτονίας και την παρουσιάσαμε στο πάνελ μίας εκπομπής. Οι δικηγόροι της ομάδας μας ανέλαβαν τη νομική προσέγγιση: υπερασπιστική γραμμή και κατηγορούσα αρχή. Οι δημοσιογράφοι ανέλαβαν τη δημοσιογραφική έρευνα, θέτοντας τα ερωτήματά τους στους δικηγόρους αλλά και στον κοινωνιολόγο-ερευνητή, ο οποίος είχε διερευνήσει την υπόθεση και ανέλυσε το φαινόμενο. Ολοκληρώσαμε με μία αποτίμηση της όλης παρουσίασης από τα μέλη της ομάδας που παρακολουθούσαν και κρατούσαν τις σημειώσεις τους.
Στο πλαίσιο αυτής της εκπαιδευτικής δράσης, ο Κοινωνικός Ανθρωπολόγος – Κοινωνιολόγος, Εμμανουήλ Σ. Καρούσος, παρουσίασε μία πολύ σοβαρή υπόθεση γυναικείας εγκληματικότητας και ταυτόχρονα θυματοποίησης, από την διεθνή επικαιρότητα, την οποία είχε μελετήσει και επεξεργαστεί και παρουσιάζουμε στο postmodern.gr με τη σχετική για το θέμα αρθρογραφία.
ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ / CASE STUDY η ιστορία της Cyntoia που από θύμα αποδείχτηκε δράστις και η σημασία της «χάριτος» στους μετανοήσαντες
Ευχαριστώ θερμά τον κ. Καρούσο για την εξαιρετική δουλειά του και πραγματικά ανυπομονούμε να περάσει αυτή η τόσο δύσκολη περίοδος και να συνεχίσουμε τις δημιουργικές και τόσο αγαπημένες μας επιστημονικές και ερευνητικές δράσεις.
Η γυναίκα ως δράστιδα και ως θύμα σε πολύκροτες υποθέσεις και ο στιγματιστικός λόγος των media
Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος, Σάββατο 22-2-2020 στις 10 το πρωί.
Θεματικές
-Διεπιστημονική προσέγγιση και ανάλυση του φαινομένου
-Πορίσματα ερευνών για τη γυναικεία εγκληματικότητα
-Εγκληματολογικές τυπολογίες & γυναικεία εγκληματικότητα
-Αναπαραστάσεις της γυναικείας εγκληματικότητας – Η γυναίκα εγκληματίας στα μίντια
-Γυναίκα & φυλακή
– Βία κατά των γυναικών (γυναικοκτονίες και κακοποίηση γυναικών)
-Ανάλυση εγκλημάτων κατά των γυναικών και σκιαγράφηση του προφίλ των θυμάτων
-Έμφυλη βία και μιντιακός λόγος
-Case studies
Περιγραφή
Το σεμινάριο χωρίζεται σε δύο μεγάλα μέρη. Στο Πρώτο Μέρος θα παρουσιαστεί το θεωρητικό πλαίσιο και θα προσεγγιστεί διεπιστημονικώς το φαινόμενο της γυναικείας εγκληματικότητας. Παράλληλα θα αναλυθούν πολύκροτες υποθέσεις γυναικείας εγκληματικότητας που απασχόλησαν τα ΜΜΕ και θα σκιαγραφηθεί το μιντιακό ψυχο-εγκληματικό προφίλ της γυναίκας δράστιδος. Επίσης, θα εξεταστεί η εικόνα της γυναίκας θύματος και θα αναλυθούν πολύ σοβαρές υποθέσεις με θύματα γυναίκες που είδαν το φως της δημοσιότητας. Στο Δεύτερο Μέρος οι εκπαιδευόμενοι θα συμμετέχουν ενεργά στην ανάλυση υποθέσεων, όπως αυτές παρουσιάστηκαν από τα μίντια, και σε παιχνίδι ρόλων, ώστε μέσω της πράξης να κατανοηθούν οι έννοιες που θα συζητηθούν και αναλυθούν στο Πρώτο Μέρος.
Με αφορμή την πρώτη εκπαιδευτική δράση του “Crime & Media Lab” του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος για το 2020 (http://e-keme.gr/σεμινάριο-με-θέμα-women-crime-and-the-media/) με θέμα μας τη γυναικεία εγκληματικότητα, τη γυναικεία θυματοποίηση και την απεικόνιση του φαινομένου στα ΜΜΕ, παρουσιάζουμε πέντε σχετικά άρθρα. Ευχαριστώ θερμά τον δημοσιογραφικό κόσμο για το ενδιαφέρον. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο postmodern.gr και στο bloko.gr
Με βαθιά συγκίνηση θα ήθελα αυτή η πρώτη μας εκπαιδευτική δράση στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος να αφιερωθεί στη μνήμη της Ελένης που στον βωμό μίας ακραίας βίας στερήθηκε, τόσο νωρίς, τα όνειρά της….Το δικό μου μήνυμα, μέσω του “Criminal & Media Lab” είναι να προλάβουμε τη θυματοποίηση των νέων ανθρώπων και να συζητήσουμε σχετικά με το φλέγον θέμα της ενίσχυσης της πρόληψης και της έγκαιρης παρέμβασης. Η κοινωνία είμαστε εμείς. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε!
Ποιο είναι το ψυχο-εγκληματικό προφίλ της γυναίκας που προβαίνει σε διαδοχικές δολοφονίες; Τι είναι αυτό που οπλίζει το χέρι της να εγκληματήσει και μάλιστα όχι μία αλλά πολλές φορές; Σε ποιους συνήθως στρέφει την οργή της και γιατί; Ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί για να φτάσει στους πολλαπλούς “στόχους” της;
“Το ψυχο-εγκληματικό προφίλ της γυναίκας serial killer” μέσα από την παρουσίαση και ανάλυση 5 υποθέσεων / case studies που απασχόλησαν εκτενώς τον Διεθνή Τύπο.
To 2020 έχω θέσει ως προσωπικό στόχο να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τις εκπαιδευτικές μας δράσεις στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος μέσω του σεμιναριακού κύκλου μαθημάτων και διαλέξεων στη θεματική “Έγκλημα και Media”, με στόχο να εμβαθύνουμε σε ζητήματα υψηλού εγκληματολογικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος και καίριες πτυχές αυτών, που απασχολούν εκτενώς τα ΜΜΕ.
Έχουμε διαμορφώσει με τη συνεργάτιδα και Διευθύντρια του ΚΕ.Μ.Ε. έναν συγκεκριμένο κύκλο με εξειδικευμένες θεματικές, τις οποίες θα αναπτύξουμε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Ασφαλώς πάντα είμαστε ανοιχτοί σε σκέψεις, προτάσεις και ιδέες. Είναι αξιοσημείωτο το ενδιαφέρον που υπάρχει, κάθε χρονιά, για ζητήματα φυλακών και βέβαια θα συνεχίσουμε τη διερεύνηση στο προσεχές χρονικό διάστημα.
Η πρώτη μας εκπαιδευτική δράση για το 2020:
Women, Crime and the Media
Η γυναίκα ως δράστιδα και ως θύμα εγκληματικών ενεργειών και ο στιγματιστικός λόγος των Media.
22-2-2020 στις 10 το πρωί, στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος.
Έχουμε να πούμε πολλά για τη γυναικεία εγκληματικότητα και γυναικεία θυματοποίηση.
Παρακαλούμε να κρατήσετε έγκαιρα τη θέση σας, γιατί ήδη έχουν περιοριστεί πολύ οι διαθέσιμες θέσεις, λόγω υψηλού ενδιαφέροντος.
Έχουμε πραγματικά πολλά και καίρια ζητήματα να διερευνήσουμε και να συζητήσουμε στο πλαίσιο του σεμιναριακού μας μαθήματος στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος, Women, Crime and the Media-Η γυναίκα ως δράστιδα και ως θύμα σε πολύκροτες υποθέσεις και ο στιγματιστικός λόγος των media, στις 22-2-2020.
Γράφω συνεχώς, φτάσαμε τις 200 διαφάνειες και περιμένω με ανυπομονησία να γνωρίσω και τη νέα εκπαιδευτική ομάδα μας. Λόγω μεγάλου ενδιαφέροντος, παρακαλούμε να κάνετε έγκαιρα την κράτηση θέσης σας!!
Αξιοσημείωτο είναι ότι η γυναικεία εγκληματικότητα άργησε να απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα, γεγονός που είχε επιπτώσεις και στην απεικόνιση της γυναικείας εγκληματικότητας στα ΜΜΕ αλλά και στη σκιαγράφηση του προφίλ της εγκληματούσας γυναίκας στα media. Από τη μία καλλιεργήθηκε η εικόνα της “μη εγκληματούσας γυναίκας” και από την άλλη σε υποθέσεις γυναικείας εγκληματικότητας που απασχόλησαν τα ΜΜΕ σκιαγραφήθηκε το προφίλ της γυναίκας με υπερβολικό -ακόμα και αφοριστικό- τρόπο, καθώς η γυναίκα εγκληματίας παρουσιάστηκε σαν τέρας, σαν εξωπραγματικό ον ή σαν ένα άβουλο ον που παρασύρθηκε στο να εγκληματήσει.
Αναμφίβολα, οι διαφοροποιήσεις μεταξύ γυναικείας-αντρικής εγκληματικότητας είναι τόσο ποσοτικές όσο και ποιοτικές. Θα τις διερευνήσουμε λεπτομερώς στο πλαίσιο του μαθήματός μας, επιχειρώντας να εξετάσουμε τα “γιατί” και τα “πώς”. Παράλληλα, θα εξετάσουμε το γιατί τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς καταγράφεται μία ανοδική πορεία συμμετοχής της γυναίκας στην εγκληματικότητα. Από την άλλη πλευρά θα εξετάσουμε το φλέγον ζήτημα της γυναικείας θυματοποίησης και της “σκοτεινής εγκληματικότητας” σε βάρος των γυναικών, αναλύοντας υποθέσεις που απασχόλησαν εκτενώς τα ΜΜΕ και προβλημάτισαν την ελληνική κοινωνία. Μία ακόμα θεματική που θα διερευνήσουμε αφορά τη γυναίκα έγκλειστη και τον τρόπο με τον οποίο βιώνει τη φυλάκισή της, αλλά και τις διαφοροποιήσεις με τον εγκλεισμό των αντρών.
Ένα σημείο στο οποίο θα δώσουμε βαρύτητα, σχετικά με τις ποιοτικές διαφοροποιήσεις μεταξύ γυναικείας-αντρικής εγκληματικότητας, είναι ότι τα θύματα των γυναικών δραστιδών είναι διαφορετικά από των ανδρών δραστών, αφού είναι γνωστά στη δράστιδα και κυρίως άτομα του ευρύτερου συγγενικού της περιβάλλοντος (σύζυγοι, σύντροφοι, παιδιά κ.λπ.) αλλά και ότι, σύμφωνα με μελέτες, ενώ οι περισσότεροι γνωστοί δράστες είναι άνδρες, λιγότερες γυναίκες από τους άνδρες παραδέχονται ότι διέπραξαν οι ίδιες κάποιο αδίκημα. Θα επιχειρήσουμε μέσα από τα στοιχεία και ερευνητικά πορίσματα να σκιαγραφήσουμε το προφίλ της γυναίκας που εγκληματεί και της γυναίκας που είναι θύμα εγκληματικών ενεργειών και θα εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται η κάθε υπόθεση στα ΜΜΕ. Τέλος, μέσα από το παιχνίδι ρόλων που θα επιχειρήσουμε πρώτη φορά με την εκπαιδευτική μας ομάδα, επιδιώκουμε να έχουμε την ενεργή και δυναμική συμμετοχή και να οδηγηθούμε, με την ομάδα μας, σε θεμελιώδη συμπεράσματα για το φαινόμενο της γυναικείας εγκληματικότητας και γυναικείας θυματοποίησης σε μία εποχή που αλλάζει.
Καρδαρά Αγγελική 