Θέατρο και Κρατούμενοι

«ΚΟΙΝΗ ΑΦΕΤΗΡΙΑ»: ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΗΒΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΘΗΒΑΣ

Οι κρατούμενοι των φυλακών του Αυλώνα και της Θήβας που συμμετέχουν στα θεατρικά εργαστήρια του Εθνικού Θεάτρου θα συναντηθούν τη Δευτέρα 13 Μαΐου 2019 στο κατάστημα της Θήβας και θα παρουσιάσουν, από κοινού, την παράσταση «Κοινή Αφετηρία».

Βλ.σχετικά: https://www.elculture.gr/blog/article/koinh-afethria-fulakes-aulwna-thivas/

“Για πρώτη φορά δύο ομάδες κρατουμένων θα βρεθούν μαζί, θα γνωριστούν, θα κάνουν μαζί ζέσταμα, πρόβα και θα παρουσιάσουν την κοινή τους αφετηρία στο θέατρο. Η συνεργασία αυτή τονίζει την αλληλεγγύη μεταξύ τους και την προσπάθεια που κάνει ο καθένας ξεχωριστά αλλά και σε ομάδες, να ξεπεράσουν τη στερεότυπη συμπεριφορά εντός των τειχών και να ξεκινήσουν μια νέα πορεία έκφρασης και αντίληψης για την ζωή τους. Μέσα από την παράσταση θα κάνουν μια αναδρομή στο παρελθόν, στα λάθη τους, θα δουν τον εαυτό τους ευάλωτο και ταυτόχρονα δυνατό να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής και να εφοδιαστεί με γνώση και εμπειρίες για το μέλλον που τον περιμένει”.

Θα τονίσω ότι είναι πολύ σημαντική η ενεργό συμμετοχή του έγκλειστου πληθυσμού σε θεατρικά εργαστήρια και παραστάσεις, γιατί το θέατρο λειτουργεί ψυχο-θεραπευτικά, διευρύνει τους γνωστικούς και πνευματικούς ορίζοντες και αποτελεί έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο έκφρασης -σκέψεων, ιδεών, συναισθημάτων. Μέσα από ένα θεατρικό έργο, ο κρατούμενος έχει την πολύτιμη ευκαιρία να εκφραστεί, να μάθει, να εξελιχθεί, να συνεργαστεί και κυρίως να κατανοήσει και να βιώσει την έννοια της “αξίας”. Της αξίας ένος έργου, μίας καλλιτεχνικής δημιουργίας, του ομαδικού πνεύματος, της επίτευξης ενός υψηλού στόχου κ.ά. Να δει τη ζωή στην “απεναντι όχθη” πέρα από τους δρόμους της παρανομίας και του κόσμου του εγκλήματος. Την “απέναντι όχθη” στην οποία πολλοί κρατούμενοι δεν έχουν περάσει ποτέ, μεγαλώνοντας σε δυσλειτουργικά περιβάλλοντα, με γονείς που βρίσκονταν και οι ίδιοι στη φυλακή, στην παρανομία και στην εγκληματική δράση.

Ο φόβος και ο σκληρός αγώνας που πρέπει να δοθεί για να προσαρμοστεί το άτομο στην κανονικότητα της ζωής που βρίσκεται στην “απέναντι όχθη”, ώστε να μην επιστρέψει στη φυλακή έχοντας διαπράξει σε πολλές περιπτώσεις ένα σοβαρότερο, ποινικά βαρύτερο, έγκλημα, λειτουργούν αποτρεπτικά για πολλούς αποφυλακισμένους στο να τολμήσουν το μεγάλο βήμα και να αναζητήσουν/να διεκδικήσουν/να παλέψουν για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής (βλ.σχετικά http://www.postmodern.gr/i-zoi-meta-ti-fylaki-kai-oi-prospatheies/).

Η εκπαίδευση στα σχολεία των φυλακών, η ανάγνωση βιβλίων και η συμμετοχή σε θεατρικά, μουσικά και εικαστικά δρώμενα, αποτελούν τα πιο αποτελεσματικά μέσα μάθησης, διεύρυνσης οριζόντων αλλά και έκφρασης βαθύτερων συναισθημάτων και γι’ αυτό κρίνω εξαιρετικά σημαντικό να συνεχιστούν αυτές οι δράσεις και να τύχουν της ευρύτερης κοινωνικής στήριξης.