Είναι πεποίθησή μου και τονίζω -και με την ιδιότητα της εκπαιδευτικού αυτή την περίοδο-ότι μόνον η ανθρώπινη ζωή είναι αναντικατάστατη, τα μαθήματα σαφώς αναπληρώνονται και όταν άλλωστε υπάρχει πραγματική διάθεση αλλά και ουσιαστικό ενδιαφέρον για μάθηση τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι εκπαιδευόμενοι βρίσκουν δημιουργικούς τρόπους να αξιοποιήσουν ακόμα και αυτές τις μέρες που αναγκαστικά δεν θα έρθουν σε επαφή και δεν θα πραγματοποιηθούν μαθήματα στους εκπαιδευτικούς χώρους.
Αυτήν τη χρονική περίοδο ασφαλώς προέχει η δημόσια υγεία και οφείλουμε όλες και όλοι να αναπτύξουμε περισσότερο το αίσθημα ατομικής και συλλογικής ευθύνης αλλά και να το βιώσουμε στην πράξη. Οι εκπαιδευτικοί ας είμαστε σε αυτήν τη συλλογική προσπάθεια “φωτεινά παραδείγματα”, γιατί έχουμε τη δύναμη να περάσουμε ορισμένα σημαντικά μηνύματα.
Επομένως, εμείς οι εκπαιδευτικοί ας μην πάρουμε αψήφιστα τις οδηγίες και τα μέτρα πρόληψης και κρίνω σημαντικό στο σημείο αυτό να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία. Και στις δύο εγκυμοσύνες μου εργαζόμουν μέχρι και μια μέρα πριν γεννήσω. Στην πρώτη πήγαν όλα πολύ καλά, στη δεύτερη από όσα κόλλησα στο πλαίσιο των μαθημάτων μου, γιατί όταν εργάζεσαι σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα οι κίνδυνοι σαφώς είναι αυξημένοι όσο κι αν προσέχεις (επίσης με μία καταρροή και λίγο βήχα η πλειοψηφία των μαθητών/φοιτητών πηγαίνει στα μαθήματα, βάσει της εμπειρίας μου τουλάχιστον) νοσηλεύτηκα δύο φορές με σοβαρά προβλήματα, απειλητικά για τη ζωή του εμβρύου και τη δική μου και μέχρι σήμερα έχω ευαισθησία στο αναπνευστικό μου.
Επομένως, ας μην είμαστε τόσο αδιάφοροι ότι “εμείς δεν κολλάμε”, υπάρχουν ευάλωτες/ ευπαθείς ομάδες πληθυσμού που πρέπει να προστατεύσουμε και παράλληλα ο κάθε οργανισμός μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά, ακόμα κι ενός νέου κατά τ’ άλλα υγιούς ανθρώπου. Άρα ας είμαστε όλες και όλοι προσεκτικοί και να εφαρμόζουμε τα μέτρα πρόληψης, με ενσυναίσθηση για τις οικογένειές μας αλλά και για τους συνανθρώπους μας.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί αυτή την περίοδο αξίζει να δώσουμε το θετικό παράδειγμα, αξιοποιώντας όλα τα μέσα τεχνολογίας που έχουμε στη διάθεσή μας, οργανώνοντας τα μαθήματά μας μέσω Skype αλλά και δίνοντας κατευθυντήριες γραμμές στους εκπαιδευόμενους μας για το πώς θα οργανώσουν το πρόγραμμα μελέτης μόνοι τους.
Αυτήν τη χρονική περίοδο ας αποφύγουμε επίσης τις άσκοπες μετακινήσεις και ας λειτουργήσουμε υπεύθυνα ως γονείς αναλογιζόμενοι ότι “δεν χάθηκε ο κόσμος” εάν τα παιδιά μας χρειαστεί/ κριθεί αναγκαίο από τους αρμόδιους φορείς να μην κάνουν καράτε και χορό για 15 ημέρες. Μπορούν σίγουρα να αναπληρώσουν τα μαθήματα που θα χάσουν τον Ιούνιο, Σαββατοκύριακα κ.λπ., λύσεις υπάρχουν εάν τις αναζητήσουμε και σε κάθε περίπτωση σε καταστάσεις κρίσιμες η ζωή σκόπιμο είναι να βιώνεται με ένα αίσθημα ευθύνης και ενσυναίσθησης και όχι με εγωκεντρισμό.
Το δικό μου μήνυμα, συνοψίζοντας, είναι ότι η εκπαίδευση συνεχίζεται, δυναμικά και δημιουργικά, με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα και πάντα με υψηλό αίσθημα ευθύνης!
Καρδαρά Αγγελική 