Τον αγαπημένο φίλο του πατέρα μου, Αντώνη Κοντόπουλου αναζήτησα διαδικτυακά, μετά την απώλεια του μπαμπά μου, γιατί οι δύο τους είχαν μοιραστεί μία πολύ σημαντική ιστορία από το Πολυτεχνείο, καθώς ήταν οι άνθρωποι που μετέφεραν τον Διομήδη Κομνηνό, το πρώτο θύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στο Πρώτων Βοηθειών.
Οι άνθρωποί μας “ζουν” μέσα από τις ιστορίες τους και γι’ αυτό ήταν για μένα σημαντικό να βρω αυτόν τον άνθρωπο και να του μιλήσω… Η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη όταν κι εκείνος κατάλαβε ποια είμαι.
Το 2016 κατέγραψα για πρώτη φορά μέσα από την εξιστόρηση του πατέρα μου την περιγραφή της σκληρής ιστορίας, ως ιστορικό ντοκουμέντο. Σήμερα, έχοντας βρει και τον κ. Κοντοπούλου, ο οποίος 49 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, νιώθει την ίδια βαθιά συγκίνηση, την παρουσιάζω:
“Είχαμε συγκέντρωση στο Γουδί για να οργανώσουμε συνδικαλιστικό όργανο των γιατρών. Βγάλαμε ψήφισμα συμπαράστασης στον αγώνα των φοιτητών και ενώ εγώ (δική μου σημείωση: Φώτης Καρδαράς-καρδιολόγος) και ο Αντώνης Κοντόπουλος χειρουργός βρισκόμασταν στην Πύλη του Πολυτεχνείου για να το παραδώσουμε, εκείνη τη στιγμή κάποιοι έφεραν και απόθεσαν μπροστά στην πύλη τον Διομήδη Κομνηνό.
Ήταν αναίσθητος, ο κόσμος νόμιζε ότι είχε λιποθυμήσει από τα αέρια που είχε ρίξει η αστυνομία και του έδιναν χαστούκια για να συνέλθει, εμείς ως γιατροί καταλάβαμε ότι επρόκειτο περί προθανάτιου ρόγχου. Του σήκωσα την μπλούζα για να δω το στήθος του κι είχε μια τρύπα από σφαίρα στο μέρος της καρδιάς, η οποία είχε έρθει από πάνω.
Τότε τον μεταφέραμε μέσω της οδού Στουρνάρη στο Πρώτων Βοηθειών. Μόλις φτάσαμε στη διασταύρωση Στουρνάρη και 3ης Σεπτεμβρίου δεχτήκαμε καταιγιστικά διασταυρούμενα πυρά. Ευτυχώς, σταμάτησε ένας κύριος με το αυτοκίνητό του, μπήκαμε μέσα με τον Κομνηνό και φτάσαμε στο υπόγειο των Πρώτων Βοηθειών. Μόλις τον ανέβασαν επάνω, τον ξάπλωσαν σε ένα εξεταστικό κρεβάτι: ήταν ακόμα ζωντανός, αλλά μετά έπαψε να αναπνέει…”
Καρδαρά Αγγελική 