Tag Archives: βία κατά των γυναικών

“Η αγάπη δεν πονάει! Η αγάπη μας δίνει δύναμη”: 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών

Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας Κατά των Γυναικών/International Day for the Elimination of Violence against Women.

Το μήνυμά μας αξίζει να είναι δυνατό!

“Η αγάπη δεν (πρέπει) να πονάει. Η αγάπη μας δίνει δύναμη για να πιστέψουμε ακόμα περισσότερο στις δυνάμεις μας, για να πάμε πιο ψηλά, πιο μπροστά, για να συμπορευτούμε δημιουργικά!”

2020, περίοδος εγκλεισμού εξαιτίας πανδημίας, όταν ανέβασα τη συγκεκριμένη φωτογραφία ως ένα ακόμα μήνυμα για τη βία κατά των γυναικών. Ήταν η περίοδος όπου η επιστημονική κοινότητα και τα ΜΜΕ σε διεθνές επίπεδο έστρεψαν πιο έντονα το ενδιαφέρόν τους στο “‘σκοτεινό” και πολυσύνθετο φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας και ένα ευρύτερο κοινό άρχισε να συνειδητοποιεί σταδιακά το μέγεθος και τη σοβαρότητα του φαινομένου, καθώς και το ότι το σπίτι δεν είναι το ασφαλές “καταφύγιο” για έναν υψηλότατο αριθμό γυναικών ανά τον κόσμο.

Γυναίκες καθημερινά αποτελούν θύματα βάναυσης κακοποίησης από τα χέρια συζύγων/συντρόφων/ πρώην συζύγων και συντρόφων, με τον αριθμό αυτών των υποθέσεων να παραμένει “σκοτεινός” σε πολλές περιπτώσεις. Γυναίκες παραμένουν ακόμα και για χρόνια σε κακοποιητικές σχέσεις, γιατί απειλούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα, για τη ζωή τους, για την επιμέλεια των παιδιών τους, γιατί ο “βασανιστής” τους τις απειλεί ότι θα τις εξοντώσει επαγγελματικά, οικονομικά, ότι θα τις αφανίσει κοινωνικά. Γυναίκες παραμένουν σε κακοποιητικά περιβάλλοντα, γιατί δεν γνωρίζουν τον τρόπο να αντιδράσουν, γιατί έχουν μεγαλώσει σε αντίστοιχα περιβάλλοντα, με έναν κακοποιητικό πατέρα συνήθως και μια μητέρα που παρέμενε σε αυτήν τη σχέση υιοθετώντας παθητικές συμπεριφορές, γιατί δεν έχουν ένα υποστηρικτικό συγγενικό και φιλικό περιβάλλον, σε άλλες περιπτώσεις γιατί είναι εξαρτημένες συναισθηματικά, ψυχολογικά, οικονομικά από τον κακοποιητή τους, σε άλλες υποθέσεις λόγω χρήσης ουσιών, κατάχρησης αλκόολ, ζητημάτων ψυχικής υγείας. Επομένως, βλέπουμε πόσοι παράγοντες κρατούν εγκλωβισμένες, εντός εισαγωγικών “αιχμάλωτες”, γυναίκες σε σχέσεις βίας και κακοποίησης και ότι δεν αρκεί να πούμε σε μια γυναίκα “φύγε” όταν δεν έχει ενδυναμωθεί, όταν δεν της παρέχεται ένα απολύτως ασφαλές και προστατευμένο πλαίσιο ώστε να μην αποτελέσει θύμα δολοφονίας όταν ανακοινώσει την απόφασή της να χωρίσει – τεράστιο θέμα στο οποίο πρωτίστως πρέπει η Πολιτεία να εστιάσει για να προλάβει ακόμα και την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής!!

Να ευχαριστήσω θερμά για μια φορά ακόμα τα μέλη της Επιστημονικής Ομάδας του Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, για την ουσιαστική και εποικοδομητική συνεργασία μας εκείνη τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας, με στόχο μας την ευαισθητοποίηση για το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας και ασφαλώς τον Ομ. Καθηγητή Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου Αντώνη Μαγγανά με το πολύτιμο επιστημονικό του υλικό που μου είχε αναθέσει να αξιοποιήσω επιστημονικά με στόχο μας την ενημερώση, αφύπνιση και περαιτέρω ευαισθητοποίηση ενός ευρύτερου κοινού για τόσο σοβαρά ζητήματα, με εγκληματολογικές διαστάσεις και προεκτάσεις.

Θα κλείσω με τα λόγια του αγαπημένου μου πατέρα που τα κρατώ για πάντα στην καρδιά μου, τα λέω στα παιδιά μου και θα τα απευθύνω σήμερα σε όλες και σε όλους όσοι/ες διαβάζουν αυτό το κείμενο ‘Μην αφήσεις κανέναν να αγγίξει το σώμα και την ψυχή σου χωρίς τη θέλησή σου!”.

Ενδεικτική αρθρογραφία και σχετικές συνεντεύξεις μου για το φαινόμενο και θα συνεχίσουμε τη συζήτηση από Δευτέρα και ραδιοφωνικά. Να αναφέρω στο σημείο αυτό, με συγκίνηση, ότι στο τελευταίο link, η συνέντευξη στο Ταλκ και στην Πελιώ Παπαδιά είναι αφιερωμένη στη μνήμη του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ, καθώς ήταν το τελευταίο θέμα με το οποίο ο Γιώργος ασχολήθηκε τηλεοπτικά, με μεγάλη πάντα κοινωνική ευαισθησία και έτυχε να είναι η συνέντευξη για το ίδιο θέμα, που ολοκληρώσαμε με την Πελιώ λίγες στιγμές πριν μάθω για τη δολοφονία του Γιώργου.

https://www.protothema.gr/…/koronoios-kai…/

https://www.postmodern.gr/…/syzitontas-me-toys…/

https://www.propago.gr/…/epizisasa-endooikogeneiakis…/

https://www.propago.gr/…/fakelos-endooikogeneiaki-bia…/

https://www.propago.gr/…/fainomena-endooikogeneiakis…/

https://www.propago.gr/…/h-gunaika-protagonistria-sta…/

https://www.postmodern.gr/…/endooikogeneiaki-via…/

https://www.postmodern.gr/…/endooikogeneiaki-via-to…/

https://www.postmodern.gr/…/via-kata-ton-gynaikon-i…/

https://www.postmodern.gr/…/esy-tha-mporoyses-na-zeis…/

https://www.talcmag.gr/…/gynaikoktonia-to-anyparkto…/

Μπορεί να είναι doodle ένα ή περισσότερα άτομα, χένα και κείμενο

Leave a comment

Filed under Ζητήματα Εγκληματολογίας, Ζητήματα Εκπαιδευτικά, Ζητήματα Κοινωνικά

“ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ”, της βραβευμένης ποιήτριας Γκέλης Ντηλιά

Η βραβευμένη συγγραφέας, ποιήτρια και εθελόντρια Καταστημάτων Κράτησης, Γκέλη Ντηλιά, γράφει με τον δυναμισμό και την κοινωνική ευαισθησία που την διακρίνουν ένα ποίημα για τις γυναίκες που έπεσαν θύματα βίας και κακοποίησης, για τις γυναίκες που δεν τις σέβαστηκαν οι σύντροφοί τους και που οι πατριαρχικές κοινωνίες τις κράτησαν για χρόνια υποταγμένες στον φόβο και στη σιωπή. Για όλες εκείνες τις γυναίκες που σήμερα τολμούν να μιλήσουν, να καταγγείλουν, να δείξουν το σκληρό πρόσωπο της βίας που, πίσω από σφραγισμένες πόρτες, βασανίζει κορμιά και ψυχές. Είναι η φωνή της ωμής πραγματικότητας, η οποία πλέον γίνεται -επιτέλους- ακουστή και σπάει σαν κραυγή τα κοινωνικά στερεότυπα.

Πρώτη Δημοσίευση

ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Της Γκέλης Ντηλιά

Στην Άρτα εντοιχισμένη στα θεμέλια.

Στο Σάλεμ μάγισσα στη πυρά.

Υποταγμένη από καταβολής κόσμου

υπό διωγμό και πάντα σε ανάγκη να εισακουστώ

άφωνη μα όχι μουγγή, αλλά εις μάτην.

Από το πολύ γονάτισμα

έχασα πόντους από το ύψος μου.

Αδειασμένα από αέρα τα πνευμόνια μου

από το συνεχόμενο σκύψιμο στον πατριάρχη

και στις κοινωνίες που τον συντηρούν ακόμη

σε κάποια μήκη και πλάτη,

γίνομαι θυσία, για την τιμή της οικογένειας

αντικείμενο για τη μαγκιά ενός μάτσο αρσενικού

που ακούει «Ναι» σαν λέω «Όχι»

και συνεχίζει…

Σε κατάσταση άμυνας

σάκος του μποξ, θύμα εκμετάλλευσης

πτώμα πεταμένο οπουδήποτε

κακοποιημένο ταίρι κτητικών μισογύνηδων

ένα έχω να πω:

Αν μέχρι τώρα δεν μιλούσα

                           δεν αντιδρούσα

                           δεν έχω καταγγείλει

ήταν γιατί

μαζί με εμένα γεννιόταν και ο φόβος

μέσα από τη μήτρα της μάνας μου,

ένας φόβος που με κόνταινε εντός μου.

Μα από σήμερα αξιώνω

η θηλυκότητά μου να είναι πλέον σεβαστή.

Δεν είμαι μόνη

είμαστε πολλές σε όλη τη Γη.

Γι’ αυτό σας λέω μακριά,

γιατί δαγκώνω, πλέον!

Η Γκέλη Ντηλιά είναι βραβευμένη συγγραφέας και ποιήτρια, εθελόντρια Καταστημάτων Κράτησης. Η πρόσφατη ποιητική της συλλογή με τίτλο «XL» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

H φωτογραφία αντλείται από: https://unsplash.com/photos/tblxZC4gCJg

Leave a comment

Filed under Ζητήματα Εκπαιδευτικά, Ζητήματα Κοινωνικά, Στίχοι