“Όνειρο ήτανε”

Περασμένες 12 και εγώ ακόμα γράφω…Αναρωτιέμαι πώς πέρασε η ώρα! Η μέρα ήταν πολύ γεμάτη και το βράδυ με βρίσκει με σκεψεις και έντονα συναισθήματα. Ξεκινά από Δευτέρα το εντατικό πρόγραμμα μαθημάτων, επομένως αυτό το ΣΚ ελπίζω να καταφέρω να κοιμηθώ λιγάκι παραπάνω και να ξεκουραστώ.
Εύχομαι ασφαλώς στην υπέροχη παρέα του blog ένα όμορφο, φθινοπωρινό, βραδάκι και καλό Σαββατοκύριακο!

Με στίχους σκέφτηκα να σας καληνυχτίσω, όπως ξεκινήσαμε την εβδομάδα (https://aggelikikardara.wordpress.com/2019/09/09/%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b9-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%ac%cf%89/).

Παρασκευή βράδυ και η ρομαντική διάθεση ταιριάζει. Επιλέγω στίχους που έχουν κάτι ονειρικό αλλά ταυτόχρονα κρύβουν τη θλίψη του ανεκπλήρωτου.

“Όνειρο ήταν”, το τραγούδι που κυκλοφόρησε στον δίσκο «Ανεμοδείκτης» το έτος 1999, σε στίχους και μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Πολύ τρυφερή και ιδιαίτερη η ιστορία από την οποία “γεννήθηκε” το συγκεκριμένο τράγούδι. Έαν έχω διαβάσει σωστά και ισχύει, ένας φίλος του Αλκίνοου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μία κοπέλα, την οποία όμως έβλεπε μόνο στον ύπνο του και ζούσαν την ερωτική τους ιστορία στο όνειρό του. Με ένταση. Κάποιο βράδυ όμως ήρθε στον ύπνο του η κοπέλα κλαίγοντας και του είπε ότι δεν θα την έβλεπε ποτέ ξανά και από εκείνη τη βραδιά δεν την ξαναείδε….

(Για την ιστορία που αποτελεί πηγή έμπνευσης για το τραγούδι, βλ.μεταξύ άλλων https://www.amna.gr/freepress/article/304452/Istories-piso-apo-tous-stichous-Kalinuchta-Kemal–Oneiro-itane)

Αναμφίβολα τα όνειρά μας έχουν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό και σε αρκετές περιπτώσεις μας δίνουν το έναυσμα για σκέψη και προβληματισμό. Στη συγκεκριμένη ιστορία, όνειρο και πραγματικότητα, ασυνείδητο και συνειδητό, εμπλέκονται σε ένα περίεργο παιχνίδι του νου, με το ξημέρωμα -το πρώτο φως της μέρας- να “κλέβει” την ευτυχία της στιγμής.

Όνειρο ήτανε

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα ‘ναι όπως πρώτα
ξημέρωσε πάλι

Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο
ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
κι απo τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει “όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε”

Θα ξαναρθείς, μόλις νυχτώσει
και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
θα ‘μαι κοντά σου

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου…

Advertisements

Σημαντική απώλεια για τα ελληνικά γράμματα

Σημαντική απώλεια για τα ελληνικά γράμματα. Έφυγε απο τη ζωή ο σημαντικός ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και θεωρητικός της λογοτεχνίας, Νάνος Βαλαωρίτης, σε ηλικία 98 ετών.

Για τη ζωή και το έργο του βλ. μεταξύ άλλων https://www.kathimerini.gr/1042469/gallery/epikairothta/ellada/efyge-apo-th-zwh-o-nanos-valawriths https://www.lifo.gr/now/culture/251357/pethane-o-poiitis-kai-syggrafeas-nanos-valaoritis https://www.news247.gr/koinonia/pethane-o-nanos-valaoritis.7500199.html.

Ακολουθεί στο παρακάτω link η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο postmodern.gr και την Εύα Κακλειδάκη, στη στήλη “Πρόσωπα”. Σπουδαία όσα είχε καταθέσει στη συνέντευξη και κρατώ τα λόγια του σχετικά με το τι σήμαινε για εκείνον το να γράφει: “Για εμένα αποτελεί ολόκληρη τη ζωή μου. Το γράψιμο είμαι εγώ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον εαυτό μου από αυτά που έχω παράγει σε αυτή την ζωή”.

Νάνος Βαλαωρίτης: Η ζωή μας είναι σύντομη, μοναδική και τραγική

Δίχως λογική

Είναι ένα τραγούδι που αγαπώ, αποτελεί πηγή έμπνευσης και συχνά με συντροφεύει όταν γράφω και θέλω να αφήσω την ψυχή μου ελεύθερη να εκφραστεί. Σίγουρα, απόψε, είναι ένα τραγούδι που θέλω πολύ να ακούσω, ξανά και ξανά.

“Μάτια δίχως λογική”
Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Είναι τα μάτια σου ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος, αθόρυβος, κρυφός
αντί συνθήματα ζωγράφισε με στίχους

Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά που οδηγούν
σε ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
μ’ αυτά τα μάτια όπου χαθώ και όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε αστεγο και άνεργο ζεσταίνει
που η καλοσύνη τους απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη πετρωμένη

Σ’αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω μ’ αγαπούνε
της ιστοριάς πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στα αστέρια να με βρούνε

Σκέφτομαι πως δεν είναι τυχαίο το ότι μας εκφράζουν και μας αγγίζουν -στην ψυχή- τα τραγούδια του Μαχαιρίτσα, ενός δημιουργού με δυνατή προσωπικότητα που κατάφερε να δώσει στις λέξεις έντονο συναίσθημα με τη φωνή και με τη μουσική του. Πόσο υπέροχο και αυτό το τραγούδι, με έναν στίχο που συγκινεί, για το μεγαλείο της αγάπης.

Πώς μπορείς να αντισταθείς στα μάτια που δεν έχουν λογική, αλλά αγαπούν βαθιά κι αψηφούν όλα τα εμπόδια για να σε βρουν στα παραμύθια και στα αστέρια….

Και τι ζητάω….

Και τι ζητάω, τι ζητάω….
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω

Δεν θα μπορούσα να σας αποχαιρετήσω, απόψε, διαφορετικά από το blog….

Πόσο αγαπημένος ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας! Σπουδαίος. Καλλιτεχνική αξία που δεν σβήνει με τον θάνατο, γιατί το έργο του θα συνεχίσει να μας κρατά την πιο όμορφη συντροφιά στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής: στα δύσκολα, στα ζόρικα, στα υπέροχα, στις δυνατές συγκινήσεις, στις μεγάλες αγάπες, στους παθιασμένους έρωτες, στα ανεκπλήρωτα όνειρα, σε στιγμές μαγικές.

Οι καλλιτεχνικές δημιουργίες του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα θα μας ταξιδεύουν και εμείς θα εξακολουθούμε να κλείνουμε, κρυφά, το μάτι στον χρόνο που αμειλίκτα κυλά κρατώντας πάντα λίγο χώρο στην καρδιά για όσα ακόμα ονειρευόμαστε….

Υ.Γ. “Και τι ζητάω…” το τραγούδι που με ταξιδεύει στα τέλη της δεκαετίας του 90, Φιλοσοφική Αθηνών, στιγμές σχεδόν ιδανικές, σίγουρα ξεχωριστές, χαραγμένες βαθιά μέσα μας. Είναι βέβαιο ότι τα αγαπημένα μας τραγούδια κρύβουν στην ψυχή τους τις πιο τρυφερές και δυνατές ιστορίες μας.

Διάβασα σήμερα πολλά σχόλια ανθρώπων που αγάπησαν τα τραγούδια του Μαχαιρίτσα και, μεταξύ αυτών, έγραφαν κάτι πολύ γλυκό “Μόνο ο Μαχαιρίτσας φώναξε τόσο δυνατά πόσο σε θέλω, εμείς ούτε ψιθυριστά μπορέσαμε να το πούμε”. Απόψε όμως αξίζει να το ακούσουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε!

“Πόσο σε θέλω”

Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου
σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει
φωτιά και αέρας, κι ο κόσμος φοβέρα
στη νύχτα που ουρλιάζει, πώς σε τρομάζει…

Σου μοιάζει η σελήνη
πού να ‘βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω..

Κόντρα στους νόμους ερήμου προφήτης
σημάδια στην άμμο, που απόψε θα σβήσεις
ασπρόμαυρο μέλλον, σκυφτός μετανάστης
σταθμός στο ραδιόφωνο, που πρέπει ν’ αλλάξεις

Σου μοιάζει η σελήνη
πού να ‘βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω..

Πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…

Στίχοι: Γιάννης Σπυρόπουλος
Μουσική: Τερμίτες

Στην επόμενη ζωή….

Τι υπέροχος στίχος! Και αληθινός! Μαγική η Μποφίλιου και είναι από τα αγαπημένα μου το “Στην επόμενη ζωη”.

Όμορφο, καλοκαιρινό βραδάκι (εξακολουθώ να επιμένω και να αναρωτιέμαι πόσο γρήγορα πέρασε η φετινή χρονιά…), στο σπίτι επικρατεί (σχετική) ηρεμία και βρήκα την ευκαιρία να γράψω λιγάκι, ακούγοντας ασφαλώς (πάντα) μουσική που με εμπνέει….

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Νατάσα Μποφίλιου

“Στην επόμενη ζωή”

Εγώ σε γνώρισα προτού σε συναντήσω
από παιδί στα όνειρα μου σ’ είχα δει
ήταν αργά μετά και πώς να κάνω πίσω,
είπα απ’ τον κόσμο αυτό θα φύγουμε μαζί

Κι αν ο καθένας μας ντυθεί τα πιθανά του
κι αν δώσει όλα όσα κρύβει στην ψυχή
υπάρχουν κάποιοι που αγαπούν μέχρι θανάτου
και στην επόμενη ζωή απ’ την αρχή

Κι αν απ’ τους δυο μας κάποιος πρώτος πει αντίο
και πάρει απόφαση ν’ αφήσει τη σκηνή
σε μια επόμενη ζωή εμείς οι δυο
ίσως βρεθούμε λίγο πιο αληθινοί

….
Η Πανσέληνος του Ιουνίου σήμερα, ξημερώματα Δευτέρας, θα είναι ορατή από κάθε γωνιά του πλανήτη. Η “Πανσέληνος της Φράουλας” ή αλλιώς των “Ρόδων”, όπως την ονομάζουν. Γι’αυτό εύχομαι στην υπέροχη παρέα του blog ένα μαγικό βράδυ, με μοναδικούς ανθρώπους και ξεχωριστές στιγμές!!

Never stop dreaming!

Μοιρόγραφτο

“Έπειτα από χρόνια ένας “ελεύθερος άνθρωπος / ελεύθερο πρόσωπο (persona libera)”, o καθηγητής Γιάννης Πανούσης, γνωστός κατά τ’ άλλα και με άλλες δημόσιες ιδιότητες, όχι όμως του ποιητή, αποφάσισε να βγει από την ιδιότυπη ποιητική του “αφάνεια” και να εκδώσει την πρώτη -με το όνομά του- ποιητική συλλογή με τον τίτλο Μοιρόγραφτο (Εκδόσεις Ι.  Σιδέρη, 2018)”

Γιάννης Πανούσης: “Μοιρόγραφτο” του Πάνου Καπώνη στο diastixo.gr, δημοσίευση 29-1-2019  https://diastixo.gr/kritikes/poihsh/11488-moirografto-panoushs

Το “Μοιρόγραφτο” αποτελεί τη δημόσια αφήγηση/εξομολόγηση έντονων βιωμάτων και προκλήσεων.  Πρόκειται για μία ξεχωριστή ποιητική συλλογή ενός ανθρώπου που σκέπτεται και ζει ποιητικά.

ΑΝ ΔΕΝ…

Με πολύ μεγάλη επιτυχία,  στην κατάμεστη αίθουσα του Polis Art Café, πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 14 Ιανουαρίου, η παρουσίαση της ξεχωριστής ποιητικής συλλογής του Καθηγητή μας,  Ομ.Καθηγητή Εγκληματολογίας Παν/μίου Αθηνών, κ.  Γιάννη Πανούση, με τίτλο “Μοιρόγραφτο”.

 

Ομιλητές στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής ήταν οι:

Αναστάσιος Ιωάννης Μεταξάς,
Τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Διεπιστημονικής Ακαδημίας

Αντώνης Μακρυδημήτρης,
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, ποιητής

Νίκος Παπαδάκης,
Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης

Φωτεινή Τσαλίκογλου,
Καθηγήτρια ψυχολογίας, συγγραφέας

Ποιήματα απήγγειλε ο ηθοποιός και συγγραφέας Γιώργος Κυρίτσης.

Συντονίστρια της παρουσίασης ήταν η δημοσιογράφος και κριτικός βιβλίου Εριφύλη Μαρωνίτη.

 

Το “Μοιρόγραφτο” αποτελεί μια δημόσια αφήγηση/εξομολόγηση βιωμάτων και προκλήσεων.  Είναι βαθιά ανθρώπινη ποίηση που γεννά δυνατά συναισθήματα και συγκινεί.

 

ΑΝ ΔΕΝ….

“Αν δεν μπορείς τη φυλακή, μην παρανομήσεις

Αν δεν μπορείς την απόρριψη, μην ερωτευθείς

Αν δεν μπορείς την ήττα,  μην αγωνίζεσαι.”

….

Μια μαγική βραδιά,  με υπέροχους ανθρώπους και με στίχους που άγγιξαν την ψυχή μας, γιατί έχουν γραφτεί με το πάθος που μονάχα η ψυχή μέσα της κουβαλά.

Η αφιέρωση του Καθηγητή μου:

“Κρυφοποιήτρια”, όπως με χαρακτηρίζει και θα είμαι πάντα στην καρδιά…για να γράφω κι εγώ για όσους αγαπώ και ό, τι αγαπώ.

 

Μοναδικές ποιητικές στιγμές με τον αγαπημένο μας Καθηγητή, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για τις αξίες που μας δίδαξε και γιατί συνεχίζει να είναι δίπλα μας. Του ευχόμαστε να σκέπτεται και να ζει ποιητικά, σε πείσμα των καιρών, και να εμπνέει πάντα τα βήματά μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Θέλω έναν κόσμο μαζί σου”

Αφού θέλω έναν κόσμο μαζί σου…μαζί σας!!

Μου φτιάχνει, απίστευτα, τη διάθεση, λίγο πριν ξεκινήσω τα μαθήματα, να ακούω μουσική, να γράφω και να ονειρεύομαι!!

“Yo, yo no me doy por vencido
Yo quiero un mundo contigo
Juro que vale la pena esperar, y esperar y esperar un suspiro
Una señal del destino
No me canso, no me rindo, no me doy por vencido”

NO ME DOY POR VENCIDO

Κι αυτό που ονειρεύομαι είναι ακριβώς ένας κόσμος παραμυθένιος και την καρδιά μου να πλημμυρίζει δυνατά συναισθήματα, γιατί θα είσαι κι εσύ/εσείς μέσα στον ονειρεμένο κόσμο μου….

Να έχετε μια υπέροχη μέρα και μια ξεχωριστή εβδομάδα, αγαπημένοι μου φίλοι!!

Μια βραδιά μαγική, με λογοτεχνία, μουσική και τραγούδι

Θα είναι μια μαγική βραδιά!! Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου, στον υπέροχο χώρο του ΙΑΝΟΥ, στις 8.30 το βράδυ, σας περιμένουμε!

Πραγματικά, ανυπομονώ…!! Λατρεύω τις παραμυθένιες εκείνες στιγμές, όπου με το βιβλίο, τη μουσική, το τραγούδι και με αγαπημένους φίλους, “ταξιδεύουμε” όπου ονειρεύεται η καρδιά μας να φτάσει!! Γιατί η λογοτεχνία είναι μαγεία και όταν ενώνεται με τη μουσική, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό!!

Η Maria Rousakis (Μαρία Ρουσάκη – Συγγραφέας), το Βιβλιοπωλείο IANOS και οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ – PSICHOGIOS PUBLICATIONS σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου της μυθιστορήματος στον χώρο του café (Σταδίου 24, Πλ. Κλαυθμώνος) την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στις 20:30.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Κώστια Κοντολέων (Kostia Kontoleon), μεταφράστρια-συγγραφέας και η Αγγελική Καρδαρά (Aggeliki Kardara), Δρ Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ Παν/μίου Αθηνών-φιλόλογος. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Φάμης, ενώ την εκδήλωση θα πλαισιώσει μουσικά η Idra Kayne (ερμηνεία) και ο Βασίλης Αβραντίνης (πιάνο).

Η εκδήλωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: https://www.facebook.com/events/1857414737706440/

Το κλειδί

Ποιητικά σκέφτηκα να μιλήσουμε στο postmodern λίγες ώρες πριν την Ανάσταση και ανάταση των ψυχών μας.

Ευάλωτοι άνθρωποι, αδύναμες ψυχές, επικίνδυνα μονοπάτια, αδιέξοδα και ένα “κλειδί” για να ξεκλειδώσει συναισθήματα, βαθιά κρυμμένα στο μυαλό και κυρίως την καρδιά…

Αφιερωμένο το νέο μου κείμενο, περισσότερο σκέψεις σε έμμετρο λόγο, σε όλους όσοι ζουν ή κάποτε έζησαν στα όρια, στο περιθώριο και σε επικίνδυνες “στροφές”.

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που δεν τόλμησαν να ζήσουν το όνειρό τους και άφησαν στα μέσα της διαδρομής ένα “κλειδί”…το “κλειδί” που ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους, το κεφάλαιο που θέλουν πραγματικά να ζήσουν…

Το “κλειδί” είναι ο τίτλος και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ http://postmodern.gr/to-klidi

Περιμένω τις σκέψεις σας στο postmodern.gr και το mail μου: kardaraa@gmail.com

Να περάσετε όμορφα, όπου κι αν βρίσκεστε! Ελπίζω να βρούμε όλοι μας αυτές τις μέρες λίγο χρόνο για να κάνουμε μια μεγάλη αγκαλιά σε όσους αγάπάμε και αξίζει να είναι στη ζωή σας!!