“Σ’ αγαπώ”!

Στην ενήλικη ζωή μας συνειδητοποιούμε την αξία ορισμένων εννοιών αλλά και σημαντικών στη ζωή μας προσώπων με έναν τρόπο πολύ πιο βαθύ και ουσιαστικό.

Η έννοια της “οικογένειας” αποκτά ένα διαφορετικό περιεχόμενο στην ενήλικη πορεία μας και η σχέση μας με τους γονείς μας, είναι σαφές ότι, μας καθορίζει και προσδιορίζει την ύπαρξή μας σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Η σχέση μας με τους γονείς μας, άλλωστε, μας οδηγεί σε καθοριστικές επιλογές ζωής και αφήνει στην ψυχή μας το αποτύπωμά της σαν ανεξίτηλη σφραγίδα.

Σε δύσκολες στιγμές αλλά και σε όμορφες καταστάσεις και ευχάριστες συγκυρίες επανερχόμαστε στη σχέση αυτή, αναζητώντας ένα ασφαλές “καταφύγιο” ή τη δύναμη να υπερβούμε τα εμπόδια και να συνεχίσουμε.

Είναι ευλογία όταν η σχέση αυτή είναι ουσιαστική και δυνατή. Όταν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το “χάσμα γενεών” και να γίνει μία σχέση αγάπης και αμοιβαίου σεβασμού. Δεν είναι πάντα εύκολο, ούτε αυτονόητο, ούτε δεδομένο. Η σχέση αυτή μπορεί να γίνει σκληρή, ακόμα και απάνθρωπη. Αυτό, δυστυχώς, το διαπιστώνουμε ερευνητικά σε υποθέσεις με θύματα παιδιά και δράστες τους ίδιους τους τους γονείς.

Η σχέση γονέων με τα παιδιά είναι μία σχέση που προϋποθέτει δουλειά και συνεχή προσπάθεια.

Σήμερα, αυτήν τη φωτεινή μέρα του Φεβρουαρίου, έχει γενέθλια ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου, ο πατέρας μου, και θα ήθελα να του ευχηθώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου “χρόνια πολλά και ευτυχισμένα”!

Αυτή την ημέρα θέλω να του αφιερώσω το κείμενό μου αυτό, με τίτλο “Σ’ αγαπώ”. Τον μοναδικό τίτλο που μπορεί να εκφράσει τη σχέση μας.

Τον ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου, πρώτα από όλα γιατί μου έδωσε τόση αγάπη ώστε να μπορώ να αγαπώ κι εγώ δυνατά τους ανθρώπους.

Τον ευχαριστώ, γιατί αποτελεί μέχρι σήμερα ένα πολύ ισχυρό πρότυπο πατέρα και με εμπνέει με τη δύναμη της προσωπικότητάς του.

Τον ευχαριστώ, γιατί είναι δίπλα μου σε κάθε μου βήμα για να με στηρίξει και να μου δώσει ώθηση να προχωρήσω, συχνά σε δύσκολους δρόμους.

Τον ευχαριστώ, για τις ενδιαφέρουσες και εποικοδομητικές συζητήσεις που κάναμε από τότε που ήμουν παιδί και μου μιλούσε για την πολιτική, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την κοινωνία.

Τον ευχαριστώ, γιατί ακόμα με θεωρεί μικρή (για τους γονείς πότε δεν μεγαλώνουμε!!! Είναι δεδομένο) και με προστατεύει, με τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο!!!

Τον θαυμάζω, για την επιστημονική του κατάρτιση και τη σημαντική προσφορά του στον άνθρωπο. Τον θαυμάζω, γιατί έκανε πολλά από τα σπουδαία όνειρά του πραγματικότητα, αλλά και γιατί αγωνίστηκε για τα “πιστεύω” του, τις αξίες και τα υψηλά ιδανικά του!

Τα παιδιά μου είναι τυχερά γιατί έχουν τον καλύτερο παππού στον κόσμο!!!

Μπαμπάκα μου, σε αγαπάμε πάρα πολύ!!!!!!