“Θέλω να πάω σε αυτό τον ουρανό όσο γίνεται πιο γρήγορα για να είμαι πάντα μαζί σου!”.

“Η κόρη μου είναι ένα κομματάκι ουρανός για μένα. Η αγάπη μου για την κόρη μου είναι όλη η άμμος στη γη. Είναι όλα τα αστέρια και όλη η ζωή μου. Για σένα τα δίνω όλα, αγάπη μου! Θέλω να πάω σε αυτό τον ουρανό όσο γίνεται πιο γρήγορα για να είμαι πάντα μαζί σου!”. Με αυτά τα λόγια, η έγκλειστη μαθήτρια περιγράφει τα δυνατά συναισθήματά της για την κόρη της που της λείπει πολύ.

Τα λόγια της φυλακισμένης μαθήτριας με συγκινούν, γιατί πίσω από τα κάγκελα η ζωή είναι σκληρή και αφόρητη. Τα δεινά του εγκλεισμού/pains of imprisonment όπως αναφέρονται στη διεθνή έρευνα καταρρακώνουν τους φυλακισμένους, πολλοί εκ των οποίων ίσως δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή αλλά σε δομές. Σε κάθε περίπτωση όχι σε κλειστές φυλακές που πιστεύω ότι εξαγριώνουν τους ανθρώπους, γιατί όπως αποκαλούνται στην αργκό των κρατουμένων είναι “κολλέγια του εγκλήματος”. Το σχολείο, όμως, είναι το παράθυρο στην ελευθερία και δίνει την πολύτιμη ευκαιρία σε κάποιους ανθρώπους να αλλάξουν, να αποκτήσουν γνώση που ποτέ δεν είχαν, να πιστέψουν στον εαυτό τους και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Γιατί η γνώση είναι δύναμη!

Μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο εδώ http://www.postmodern.gr/to-scholeio-tis-fylakis-ena-parathyro-eleytherias/

Tο Σχολείο της Φυλακής, ένα παράθυρο ελευθερίας

«Ατέλειωτες μας φάνηκαν οι μέρες που δεν είχαμε σχολείο και μετρούσαμε τις μέρες μέχρι να ξαναρχίσει το σχολείο». Με αυτά τα λόγια οι έγκλειστοι μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας της φυλακής Διαβατών Θεσσαλονίκης περιγράφουν στους καθηγητές τους την καθημερινότητά τους τις ημέρες που δεν έχουν σχολείο. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο αισθάνονται οι μαθητές όλων των σχολείων στα καταστήματα κράτησης, γιατί το σχολείο στη φυλακή είναι ένα «παράθυρο» στην ελεύθερη κοινωνία και παρέχει πολύτιμα εφόδια στον κάθε μαθητή -γνώση, ενίσχυση της αυτοπεποίθησής του, διεύρυνση των οριζόντων του, δυνατότητα να αναζητήσει νέους δρόμους στην πορεία ζωής του εκτός φυλακής. Το σχολείο στη φυλακή είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο σωφρονισμού (εντός ή εκτός εισαγωγικών) και κοινωνικής ενσωμάτωσης.

Tο Σχολείο της Φυλακής, ένα παράθυρο ελευθερίας είναι το νέο μου άρθρο στο postmodern.gr και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ http://www.postmodern.gr/to-scholeio-tis-fylakis-ena-parathyro-eleytherias/

Ευχαριστώ τη Διευθύντρια του ΣΔΕ της φυλακής Διαβατών, κ. Μαίρη Γκρίζου, για την πολύτιμη συμβολή της στο θέμα και τη συνέντευξη που μου παραχώρησε, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της καθημερινότητας στο σχολείο και των ωφελειών της εκπαίδευσης στη ζωή των μαθητών, εντός και εκτός φυλακής. Υπόσχομαι πως όταν ταξιδέψω στην Θεσσαλονίκη θα επισκεφτώ με πολύ μεγάλη χαρά το ΣΔΕ της φυλακής και θα συγχαρώ από κοντά τόσο τους εκπαιδευτικούς που επιτελούν πολύ σπουδαίο έργο, όσο και τους μαθητές που προσπαθούν να αποκτήσουν γνώση και να γίνουν δυνατοί ώστε να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες στην ελεύθερη κοινωνία.

Να σημειώσω κλείνοντας ότι τα κείμενα και τα ποιήματα των έγκλειστων μαθητών που έχουμε τη χαρά να παρουσιάζουμε σήμερα στο postmodern είναι συγκλονιστικά….

Ένοχη σιωπή

Η ομιλία της κυρίας Σπυριδούλας Φατούρου στην περσινή παρουσίαση του βιβλίου μου, η κατάθεση της δικής της μαρτυρίας για την απόπειρα ανθρωποκτονίας της κόρης της από τον ίδιο της τον πατέρα, το 2013, χαρακτηρίστηκε από τους Καθηγητές Εγκληματολογίας σημαντική “εγκληματολογική υπόδειξη”, γιατί η βία μπορεί να οδηγήσει στο έγκλημα.

http://www.postmodern.gr/as-spasoume-tis-siopes/

Η φράση μάλιστα που είχε χρησιμοποιήσει ο Καθηγητής Γιάννης Πάνούσης στη δική του ομιλία ήταν “Πρέπει να σπάσουμε τις σιωπές”. Ας σταματήσουμε να “πέφτουμε από τα σύννεφα” όταν έρχονται στο φως της δημοσιότητας τόσο βίαια εγκλήματα, ας δούμε έγκαιρα τα σημάδια και ας μιλήσουμε προτού είναι πολύ αργά! Το να γνωρίζουμε ή να έχουμε βάσιμες υποψίες ότι ένα παιδί ή μια γυναίκα ή ένας ηλικιωμένος ή οποιοσδήποτε άλλος συνάνθρωπός μας κακοποιείται και να μην αντιδράμε είναι μια “ένοχη σιωπή”.