“Η κόρη μου είναι ένα κομματάκι ουρανός για μένα. Η αγάπη μου για την κόρη μου είναι όλη η άμμος στη γη. Είναι όλα τα αστέρια και όλη η ζωή μου. Για σένα τα δίνω όλα, αγάπη μου! Θέλω να πάω σε αυτό τον ουρανό όσο γίνεται πιο γρήγορα για να είμαι πάντα μαζί σου!”. Με αυτά τα λόγια, η έγκλειστη μαθήτρια περιγράφει τα δυνατά συναισθήματά της για την κόρη της που της λείπει πολύ.
Τα λόγια της φυλακισμένης μαθήτριας με συγκινούν, γιατί πίσω από τα κάγκελα η ζωή είναι σκληρή και αφόρητη. Τα δεινά του εγκλεισμού/pains of imprisonment όπως αναφέρονται στη διεθνή έρευνα καταρρακώνουν τους φυλακισμένους, πολλοί εκ των οποίων ίσως δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή αλλά σε δομές. Σε κάθε περίπτωση όχι σε κλειστές φυλακές που πιστεύω ότι εξαγριώνουν τους ανθρώπους, γιατί όπως αποκαλούνται στην αργκό των κρατουμένων είναι “κολλέγια του εγκλήματος”. Το σχολείο, όμως, είναι το παράθυρο στην ελευθερία και δίνει την πολύτιμη ευκαιρία σε κάποιους ανθρώπους να αλλάξουν, να αποκτήσουν γνώση που ποτέ δεν είχαν, να πιστέψουν στον εαυτό τους και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Γιατί η γνώση είναι δύναμη!
Μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο εδώ http://www.postmodern.gr/to-scholeio-tis-fylakis-ena-parathyro-eleytherias/